خلاصة:
حادثه میدان تیان آنمن در چین از نظر برخی از پژوهشگران سیاسی به مثابه پایان یافتن اندیشه تغییر رژیم و استقرار نوعی توتالیتریانیسم ایدئولوژیک در جمهوری خلق چین به شمار میآید. از این رو نظام سیاسی از سپیده دم این حادثه به بعد با نگرانیهای کمتری از منظر تهدیدات موجودیتی مواجه بوده است. برخی از تحلیلگران چنین وضعیتی را نقطه عزیمت نظام کمونیستی چین برای آغاز پارهای اصلاحات نیز در نظر میگیرند. اصلاحاتی که ضمن حفظ سویههای اقتدارگرایانه در ابعاد سیاسی، سیاست خارجه مسالمت جویانهای را به ویژه در خصوص ایالات متحده در پیش گرفت و با عبور از تنگناهای نظام اقتصادی چپ، گامهای بلندی را به سوی اقتصاد سرمایه داری ملی و جهانی برداشت. در عین حال در حوزه آزادیهای فرهنگی و اجتماعی نیز با شیبی ملایم به ایجاد گشایشهایی مبادرت ورزید. نتیجه این رویکرد از دهه نود به این سو دستیابی چین به توسعه و تبدیل شدن به یک ابرقدرت اقتصادی بوده است. برخی از نظریه پردازان؛ این گذار به توسعه اقتصادی- اجتماعی منهای تغییر در ساخت سیاسی تمامیت خواه چین را که به الگوی چینی توسعه تعبیر میشود به منزله نسخهای برای توسعه در ایران نیز تجویز نمودهاند.
: Political scientists explain Tian Anman's square incident in china as ending idea of regime changing and settling a kind of ideological totalitarism in the Republic of china. Therefore, the political system has faced with less concerns from the existing threats point of view some analysts consider this situation as a point of departure of communist system for starting the reforms. The reforest that have led to a peaceful foreign policy especially in the United States, while preserving authoritarian parts in political area. This will happen by passing left economic system impasse they take high steps towards the National and global capitalist economy. At the same time they have try to make inauguration with slight slope in the cultural and social Liberties area. Some theorists prescribe this transition to economic social development as a developmental model of china except for the change in the political Fabrication of china, that we can use it as a developmental model in Iran.:.