ملخص الجهاز:
"آیا امکان وجود زندگی بدون آنچه که ما را محدوده زمانی مینامیم وجود دارد؟آیا اگر چارچوبهای زمانی حال آینده و گذشته را کنار بگذاریم و یا اگر اینها را در ادبیات به هم بیامیزیم،به مرزها و مفاهیم جدیدی در نقد ادبیات و پی بردن به مشکل انسانی در تلاش برای فرار از مفهوم زمان خواهیم رسید؟این مقاله در تلاش است که نظرات چند تن از نمایشنامهنویسان و شاعران و رماننویسان مختلف غرب را در مورد اهمیت زمان بدون در نظر گرفتن مفهوم فلسفی(تسلسل در بحث)بررسی کند.
تم زمان چگونگی استفاده از آن و تلاش برای استفاده بیشتر از آن مبارزه با گذشت زمان،پشیمانی از عدم استفاده صحیح،همواره بکت در نمایشنامه در انتظار گودو همواره از زمان به عنوان عنصر اصلی در زندگی انسانی و معنی بخشیدن به آن استفاده میکند و در بخشی از نمایشنامه(در پرده دوم)به سرعت پرواز زمان-که منظور گذشت و سپری شدن سریع آن است-اشاره میکند.
بکت در نمایشنامه در انتظار گودو همواره از زمان به عنوان عنصر اصلی در زندگی انسانی و معنی بخشیدن به آن استفاده میکند و در بخشی از نمایشنامه(در پرده دوم)به سرعت پرواز زمان-که منظور گذشت و سپری شدن سریع آن است-اشاره میکند.
در پرده اول نمایش عدم توانایی ویلی در تطبیق خود با واقعیت زمانی و تفکر او درباره روزهای خوشی که داشتهاند،وضعیت کنونی آنان و پریشانیخاطر ویلی،جایی که گذشته و توهمات و آرزوهای او هماکنون در زمان حال به واقعیت نمایشنامهنویس آمریکایی،یوجین اونیل، نیز از زمان برای بیان نمادین مطالب خود استفاده کرده."