خلاصة:
قانون خرید تضمینی محصولات اساسی کشاورزی به عنوان یک سیاست حمایتی با هدف ایجاد تعادل در نظام تولید، جلوگیری از ضایعات محصولات و زیان کشاورزان برای تعدادی از محصولات کشاورزی به اجرا در آمده است. با این حال که سیاستی پرهزینه بوده، اما هر سال دنبال میشود. از این رو در چارچوب ماده 33 قانون افزایش بهرهوری، برای جایگزینی سیاست خرید تضمینی، سیاست قیمت تضمینی پیشنهاد گردید. این سیاست برای نخستین بار در سال 1394 برای محصول جو استان کرمانشاه به صورت آزمایشی اجرا گردید. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تغییر قیمت جو در اثر اجرای سیاست مذکور است. یکی از چالشهای پراهمیت در ارزیابی سیاست، پاسخ به این پرسش است که اگر سیاست قیمت تضمینی اجرا نمیشد، قیمت جو در مناطق مجری به چه سطحی میرسید. برای بررسی این مسئله، از رهیافت جورسازی بر اساس نمره تمایل (PSM) استفاده گردید. مشاهدات استان کرمانشاه (استان مجری) با شش استان عمده تولیدکننده جو کشور (خراسان رضوی، فارس، همدان، اصفهان، لرستان و مرکزی) با استفاده از دادههای سال 1394 مقایسه گردید. نتایج رهیافت PSM بیانگر آن است که اجرای سیاست مذکور باعث شده که تولیدکنندگان جو در استان کرمانشاه به طور متوسط جو را 847 ریال بالاتر از قبل اجرای سیاست قیمت تضمینی به فروش برسانند. با توجه به نتایج، اولا ادامه اجرا و همچنین پیگیری اجرای این سیاست برای سایر محصولات کشاورزی پیشنهاد میشود، چراکه اجرای چنین سیاستی یک عامل تشویقی جهت افزایش بهرهوری عوامل تولید بخش کشاورزی محسوب میشود.
The law of guaranteed purchase of essential agricultural products as a protection policy has become into force with the aim of balancing production system, to avoid production waste and farmers' losses for a number of agricultural products. However, this policy was costly, but it follows every year. Thus, in the context of the article-33 of productivity increasing suggested guaranteed purchase policy instead of guaranteed price policy. In this regard, this policy has executed as sample in Kermanshah province. The purpose of this study is comparing barely price due to the implementation of this policy. One of the important challenges in assessing policy is that if the program does not implement to what level barely price will increase. To answer these questions, and pair of matching method was used. Kermanshah province observations (province executor) compared with the six major producing provinces of barley (Khorasan, Fars, Hamedan, Isfahan, Lorestan and Central) using 1394 data. The results of PSM method indicates that implementing this policy has caused barley producers in Kermanshah province could sell each kg of barely 847 Rls higher than before the implementation of price guarantee. According to the results, firstly continue the implementation of this policy and It is would suggest that this strategic action will be implemented on other agricultural products which is an incentive to increase productivity of factors of agricultural productions.
ملخص الجهاز:
سنجش تأثیر اجرای سیاست قیمت تضمینی جو: به کارگیری رهیافت جورسازی بر پایه نمره تمایل (PSM) اسماعیل پیش بهار، فاطمه ثانی و قادر دشتی 1 تاریخ دریافت : ١٣٩٥/١٢/٠٣ تاریخ پذیرش :١٣٩٦/٠٤/٢٤ چکیده قانون خرید تضمینی محصولات اساسی کشاورزی به عنوان یک سیاست حمایتی با هدف ایجاد تعادل در نظام تولید، جلوگیری از ضایعات محصولات و زیان کشاورزان برای شماری از محصولات کشاورزی به اجرا در آمده است .
(1394 در زمینه سیاست های حمایتی و قیمت گذاری محصولات کشاورزی بررسیهای متعددی تاکنون انجام شده که از میان بررسیهای داخلی میتوان به بررسیهای نجفی (١٣٧٩) در زمینه بررسی سیاست های دولت در محصول برنج ، بخشوده و شفیعی (١٣٨٥) در زمینه بررسی اثراگذاریهای حمایتی سیاست خرید تضمینی روی سطح زیرکشت و عملکرد پنبه ، سیب - زمینی و پیاز در استان فارس ، باریکانی و آذری (١٣٩١) در مورد تاثیرپذیری سیاست های حمایتی کشور بر تولید برنج در ایران و فریزنی و مقدسی (١٣٩١)، در زمینه تحلیل پویای 1 Matching Method 2 Propensity Score Matching اثرگذاریهای سیاست خرید تضمینی بر قیمت محصولات کشاورزی در محصولات سیب زمینی، پیاز، گندم و برنج اشاره کرد.
از جمله دیگر بررسیهای داخل کشور با استفاده از رهیافت جورسازی میتوان به بررسیهای شعبان زاده و 1Ganawardana and Oczkowski 2 Yang and Ku 3 Takahashi and Honma 4 Houck and Ryan 5 Myles and Carter 6 Dehejia and Wahba 7 List et al 8 Mendola 9 Pufahl and Weiss 10 Chudgar and Quin 11 Pan همکاران (١٣٩١) و کشاورز حداد و حیدری (١٣٩٤) اشاره کرد.