خلاصة:
انتقال خون بخش مهمی از مراقبت های پزشکی پیشرفته است که دارای دو وجه درمانی وبیماری زایی است. چنانچه بطور صحیح از آن استفاده شود نجات بخش خواهد بود در غیر اینصورت احتمال انتقال عفونت های خطرناکی همچون ایدز وهپاتیت و..... وجود خواهد داشت که سبب تحمیل خسارت های بسیار سنگینی شامل موارد گوناگون اجتماعی، روحی، روانی و خسارت معنوی ناشی از صدمات جسمانی و.... بر شخص انتقال گیرنده می شود. با توجه به اهمیت این موضوع قصد داریم به بررسی و شناخت روش های جبران خسارت ناشی از انتقال خون آلوده در حقوق ایران بپردازیم. این پژوهش با موضوع حدود ومبانی مسئولیت مدنی ناشی از انتقال خون آلوده و با استفاده از روشهای توصیفی - تحلیلی به سرانجام رسیده است.
ملخص الجهاز:
با توجه به اهمیت این موضوع قصد داریم به بررسی و شناخت روش های جبران خسارت ناشی از انتقال خون آلوده در حقوق ایران بپردازیم.
اما مساله مهمی که در این خصوص وجود دارد، این است که چه کسی حق مطالبه این نوع خسارات را دارد؟در این خصوص اصولاً دو مساله به ذهن متبادر میشود که در زیر به آنها پاسخ داده میشود 1-آیا هر کسی به هر درجه ای از قرابت وخویشاوندی ودوستی که با زیاندیده اصلی دارد میتواند خواستار ترمیم لطمات روحی ومعنوی ناشیی از فعل زیانبار باشد یا خیر؟ 2- آیا در صورت فوت زیاندیده خسارت وی غیر قابل جبران میگردد ودیگر نمیتوان ضرر وزیان معنوی را مطالبه کرد؟یا اینکه در صورت فوت هم مانند سایر حقوق متوفی از طریق ارث به وارث منقل و آنان جانشین وی در اقامه دعوا وتقاضای جبران خسارت معنوی میگردند؟ در خصوص مساله اول باید گفت از آنجا که جبران خسارت معنوی به منظور تسکین آلام روحی و تالمات نفسی شخص زیاندیده صورت می پذیرد قاعدتاً مطالبه آن قائم به شخص بوده و قابلیت انتقال ندارد ولی این قاعده دارای استثناء هم میباشد و افراد دیگری غیر از متضرر اصلی نیز میتوانند تقاضای جبران خسارت وارده بر خود را بنمایند.
این صندوق در حقوق فرانسه در سال 1966 در خصوص حوادث ناشی از زیان های رانندگی که عامل آن ناشناخنه یا برشکسته بود وهمچنین در قانون 31 دسامبر 1991 در مورد قربانیان مبتلا به ویوس ایدز که در نتیجه انتقال خون آلوده به آن مبتلا شده بودند، به وجود آمد.
6- پیر هادی، محمد رضا (1383).