خلاصة:
امروزه رشد جمعیت و افزایش مهاجرت به شهرها، منجر به توسعه غیر قابل کنترل نواحی شهری، خلق سکونتگاههای جدید، کاهش سطح رفاه انسانی، ساخت و سازهای بدون برنامه ، نیل به سمت حومه نشینی و بروز مشکلات فراوانی برای مدیران مختلف شهری بویژه در کشورهای در حال توسعه شده است ، بر این اساس یکی از دغدغه های اصلی جوامع انسانی تامین مسکن مناسب برای اقشار مختلف جامعه است و در این میان شهرداری عهده دار این مسئله میباشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی و ارائه راهکارهایی جهت بهبود نقش شهرداری در مدریت مسکن شهری میباشد. این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و اطلاعات آن از طریق مطالعه ی کتابخانه ایی فراهم شده است
ملخص الجهاز:
بررسي راهکارهاي بهبود نقش شهرداري در مديريت مسکن شهري 1 سمانه سنجابي * 2 رسول صفائي نمين چکيده امروزه رشد جمعيت و افزايش مهاجرت به شهرها، منجر به توسعه غير قابل کنترل نواحي شهري، خلق سکونتگاههاي جديد، کاهش سطح رفاه انساني، ساخت و سازهاي بدون برنامه ، نيل به سمت حومه نشيني و بروز مشکلات فراواني براي مديران مختلف شهري بويژه در کشورهاي در حال توسعه شده است ، بر اين اساس يکي از دغدغه هاي اصلي جوامع انساني تأمين مسکن مناسب براي اقشار مختلف جامعه است و در اين ميان شهرداري عهده دار اين مسئله ميباشد.
بر اين اساس ارزيابي و سنجش ظرفيت در محيط ها و موقعيت هاي مختلف همواره در حال تغيير و تحول بوده و روش ها و ابزارهاي مختلفي را ميطلبد( شفيعا، ١٣٨٩، ٦١) تعريف ظرفيت بر اساس تعريف " برنامه توسعه سازمان ملل متحد- گروه توسعه ظرفيت در سال ٢٠٠٨": ظرفيت توانايي افراد، نهادها و جوامع براي انجام اقدامات ، حل مسائل و پايه گذاري و دستيابي به اهداف بر اساس چارچوبي پايدار است ( capacity development .
بر اساس نتايج اين پژوهش در انتها توصيه هايي به شرح زير ارائه شده است : ايجاد يک توافق روشن بين حکومت هاي محلي و مرکزي در ارتباط با نقش هاي مربوطه ، وظايف و مسئوليت ها، اولويت ها و مکانيزم تامين مالي براي ارتقاي تامين مسکن ارزان قيمت موظف سازي تمامي حکومت هاي محلي به توسعه استراتژيهاي مسکن ، شامل سياست ها و اقدامات زير: شناسايي نياز مسکن گروه هاي آسيب پذير کنترل دستاوردهاي مسکن براي منافع اجتماعي و اقتصادي پيوند دادن پيامدهاي مسکن به حمل و نقل ، محيط زيست پايدار و زيرساخت ها (اسميت و همکاران ، ٢٠٠٧).