خلاصة:
رشد سکونت گاه های غیررسمی و نامنظم، به مثابه جزیره های فقر در حاشیه و درون شهرها مشکلی است که به دلیل حذف اقشار کم درآمد از نظام برنامه ریزی و لحاظ نکردن آن ها به صورت فعال و به عنوان گروه های هدف در سیاست گذاری ها است و از دلایل تخریب محیط زیست، تضعیف خدمات شهری و نزول زیربناهای موجود می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ابعاد مختلف اثرات حاشیه نشینی بر شاخص های زیست محیطی است. روش پژوهش حاضر توصیفی – کتابخانه ای است. در واقع محققین با استفاده از مرور مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش به بررسی ابعاد مختلف تاثیر مهاجرت و حاشیه نشینی بر محیط زیست شهر تهران است. پس از مرور ادبیات تحقیق ابعاد بهبود حاشیه نشینی و توسعه آن عبارتند از: امکانات آموزشی، امکانات درمانی، امکانات ورزشی و امکانات فرهنگی است.
The growth of informal and irregular settlements, as islands of poverty in the margins and within cities, is a problem due to the elimination of low income strata from the planning system and not considering them actively as target groups in policy making and is one of the reasons for environmental degradation, weakening of urban services and the descent of existing infrastructures. The aim of this study was to investigate different aspects of marginalization effects on environmental indicators. The research method is descriptive-library. In fact, researchers use reviewing the theoretical and background foundations of the research to investigate different aspects of the impact of migration and marginalization on the environment of Tehran. After reviewing the research literature, the dimensions of improving marginalization and its development are educational facilities, medical facilities, sports facilities and cultural facilities.
ملخص الجهاز:
در این مقاله به بررسی ابعاد مختلف اثرات حاشیه نشینی بر شاخص های زیست محیطی پرداخته شده است .
سؤال اصلی تحقیق حاضر این است که مهاجرت و حاشیه نشینی چه تأثیر بر محیط زیست شهر تهران دارد؟ ٢- مروری بر مبانی نظری و پیشینه پژوهش مفهوم مهاجرت و علل آن در سراسر جهان به خصوص پس از جنگ جهانی دوم ، مهاجرت به عنوان پدیدهای جمعیتی از بسیاری از جهات حائز اهمیت گردید و نظریه پردازان علوم مختلف در باره علل و عوامل آن به بحث و تبادل نظر پرداختند.
یکی از موضوعات مهم در توسعه کلان شهرهای ایران عدم توجه کافی به مؤلفه های توسعه پایدار از جمله شاخص های زیست محیطی است که این امر منجر به پیدایش خطرات و معضلات شهری پیچیده و ناپایداری مانند حاشیه نشینی که به دنبال آن اثرات مخربی همچون : آلودگی منابع آبی، آلودگی هوا، ناسالم بودن آب آشامیدنی، نبود سیستم کارآمد جهت جمع آوری و تصفیه فاضلاب ها، آلوده شدن خاک به مواد شیمیائی، انباشته شدن مواد زائد جامد، فرسایش خاک و ...
منجم زاده ، زیاری و ماجدی (١٣٩٦)، به بررسی شاخص های زیست محیطی توسعه پایدار و سطح برخورداری آن در کلان شهرهای ایران ، پرداختند.
با استفاده از مرور مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش به بررسی ابعاد مختلف مهاجرت وحاشیه نشینی و تأثیراتی که میتواند بر شاخص های زیست محیطی شهر تهران بگذارد، پرداخته اند.