خلاصة:
مساله حشر، از ویژگیهای مهم جهان آخرت است که آیات بسیاری از قرآن به این مساله اختصاص پیدا کرده و در آن حالات مختلف حشر انسانها بیان شده است. یکی از آنها، حشر به صورت از دست دادن بینایی (حشر اعمی) است که مربوط به انسانهای بیتوجه از یاد خدا است. خداوند میفرماید: «ومن اعرض عن ذکری فانّ له معیشة ضنکا ونحشره یوم القیامة اعمی» (طه/ 124) پیرامون «حشر اعمی»، نظرات گوناگونی مطرح شده است. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیل و با ابزار کتابخانهای به بررسی و تحلیل این موضوع بپردازد؛ نتایج حاصل نشان میدهد با توجه به سیاق آیه 24 سوره طه، مراد از حشر اعمی، از دست دادن حس بینایی ظاهری یعنی از دست دادن بینایی چشم سر است که از جانب خداوند متعال، عذابی برای بیتوجهان از یاد خدا و آیات شریفش است. کور دلی نتیجه اعراض از یاد خداوند و نابینایی حس باصره است. این حس (فقدان بینایی ظاهری)، شامل همه گناهکاران نمیگردد بلکه مختص به گروهی است که از یاد خدا رویگردان شده و آیات الهی را به دست فراموشی بسپارند.
ملخص الجهاز:
پژوهش حاضر بر آن است تا بـا روش توصـیفی- تحلیـل و بـا ابـزار کتابخانه ای به بررسی و تحلیل این موضوع بپردازد؛ نتایج حاصل نشان میدهد با توجه بـه سیاق آیه ٢٤ سوره طه ، مراد از حشر أعمی، از دست دادن حـس بینـایی ظـاهری یعنـی از دست دادن بینایی چشم سر است که از جانب خداوند متعال ، عذابی برای بیتوجهـان از یـاد خدا و آیات شریفش است .
یعنی از هدایت به سوی نور محروم میگردد و در همان گمراهی که در دنیا بوده ، می ماند که به قول صاحب فی ظلال القرآن این سزای رویگردانی از ذکر خداوند متعال است .
٣. نظریه ی مشهور درباره ی «حشر أعمی » نظر قاطبه ی مفسران در مورد این بیان از آیه این است که مراد از کوری، کوری حس باصره و چشم سر است نه بصیرت که به نظر میرسد این دیدگاه به واقعیت نزدیک تر باشد با توجه به این که خداوند در ادامه آیه اعتراض این اشخاص (کسانی که کور محشور میشوند) را میآورد که هر کس میگوید: «چرا مرا نابینا محشور کردی با آن که بینا بودم ؟» (طه / ١٢٥) این آیه نشان میدهد که فرد کور، از چیزی که در دنیا داشته و در آخرت آن را از دست داده ، اعتراض میکند و آن حس باصره است نه بصیرت .
چرا که اولاً بعـد از نابینا حشر شدن ، اعتراض نابینایان را در پی دارد که هر کس میگوید «چرا نابینایم حشـر کردی در حالی که بینا بودم » (طه / ١٢٥) این آیه نشان میدهد که فرد محشور شده چیزی داشته و اکنون از دست داده .