خلاصة:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و خودکارامدی کودکان بود. روش: جامعهی آماری پژوهش کودکان مضطرب 11-8 سالهی شهر اهواز بود. نمونهی پژوهش شامل 3 کودک مضطرب بودند که با فراخوان در گروههای مدارس و مراکز مشاورهی شهر اهواز و با توجه به نقطهی برش پرسشنامهی تشخیص اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان (بیرماهر و همکاران، 1999) و مصاحبه با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح پژوهشی تک موردی با خط پایه ناهمزمان استفاده شد. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی جلسه اجرا شد. دادهها در سه مرحله خط پایه، در فرایند درمان و یک ماه پس از درمان جمعآوری شدند و به روش شاخص تغییر پایا، درصد بهبودی و ترسیم دیداری تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که آزمودنیها در مرحله درمان در متغیر اضطراب (96/ 30 درصد) و در متغیر خودکارامدی (13/28 درصد) و در مرحله پیگیری در متغیر اضطراب (44/ 38 درصد) و در متغیر خودکارامدی (25/32 درصد) بهبود پیدا کردند. همچنین شاخص تغییر پایای هر دو متغیر در مرحله پس از درمان و پیگیری معنادار (z=1/95 α=0.05 سطح معناداری ) بود. نتیجهگیری: بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با آفزایش انعطافپذیری روانشناختی و کاهش دادن واکنشهای ناکارآمد باعث کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی کودکان مضطرب میشود.
Aim: The aim of the current study was to investigate the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Anxiety and Self-efficacy of children among children with anxiety. Methods: The statistical population consisted of all children diagnose with anxiety in Ahvaz. The research sample consisted of 3 children that were selected according to the results of the Child Anxiety Related Emotional Disorders (SCARED) , using purposeful sampling method. In this research, a single-case experimental design, type of non-concurrent multiple baseline designs was used. To evaluate the anxiety, Child Anxiety Related Emotional Disorders (SCARED) and self-Efficacy - Children's Self-Efficacy Scale were used. The data was collected in three phases of baseline, during intervention, and one month follow-up. Findings: The findings indicate that the subjects in the treatment phase experienced improvement in anxiety (30/96) and self-efficacy (28/13), and in the follow-up in regards to anxiety (38/44) and self-efficacy (32/25). The change index was indicative of meaningful changes (z=1/95 α=0.05). Conclusion: Therefore, the research findings illustrated that Acceptance and Commitment Therapy reduces anxiety and increases children's self-efficacy by increasing psychological flexibility and reducing dysfunctional reactions.
ملخص الجهاز:
(صفحات 79-102) چکیده مقاله مستخرج از رساله دکتری میباشد هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و خودکارامدی کودکان بود.
تمرکزحواس، پذیرش و گسلش نه تنها در مفهوم دادن به مشکلات (افسردگی یا اضطراب)، متفاوت از درمانهای سنتی عمل میکنند بلکه از مشکل، راهحل آن و چگونگی اندازهگیری آن تعریفی جدید ارائه میده > مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد یک درمان شناختی رفتاری است که هدف آن ارتقای الگوهای رفتاری جدید و سالم (زانگ، لیمینگ، اسمیت و 3 l"/>l"/>، 2018 به نقل از تبریزی، قمری، فرحبخش و بزازیان، 1399)، به عمل درآوردن اجتناب تجربهای (هیز، ا 4 K.
با توجه به ویژگیهای درمان مبتنی بر پذیرش تعهد این درمان میتواند برای کار با کودکان مضطرب مورد استفاده قرار گیرد.
بحث و نتیجهگیری پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی کودکان دبستانی شهر اهواز انجام شد.
نتایج نهایی پژوهش نشان دادند که این درمان در کاهش اضطراب کودکان و افزایش خودکارآمدی آنها موثر بود.
با توجه به اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و آکاهی در کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی کودکان به مشاوران و درمانگران حوزه کودک پیشنهاد میشود که از این درمان در کار با کودکان مضطرب استفاده کنند.
The scientist practitioner: Research and accountability in the age of managed care, 2nd Edition, Boston: Allyn and Bacon 1999 Hayes SC, Pistorello J and Levin ME (2012) Acceptance and commitment therapy as a unified model of behavior change.