خلاصة:
تاریخ ایران پر از حکومتهای کوتاه و بلند مدت است. حکومت زندیه در تاریخ ایران به عنوان حکومت کوتاه مدت با به قدرت رسیدن کریم خان زند (پایه گذار حکومت) در سال ۱۱۶۳ه. ق پا به عرصهی حیات گذاشت. طول سلطنت بیشتر خاندان زند به بیش از ده سال عبور نمیکند. جعفر خان فرزند صادق خان جزء هفتمین حکمران زندیه به شمار میآید، وی در سال ۱۱۹۹ه. ق با حمایت بزرگان شیراز و طرفداری ابراهیم خان (کلانتر شیراز) قدرت را از اصفهان به شیراز انتقال داده و خود علنا بر مسند قدرت نشست. جعفرخان در این دوران که با بحرانی به نام درگیریهای شدید خاندان زندیه رو به رو شده بود، به خوبی گذر کرد، وی توانست تمام مدعیان قدرت را سرکوب کند و خود را یکه و تنها در عرصه حکومت به اثبات رساند. قتل و غارتهایی که در بین خاندان زندیه در شیراز به راه انداخته بود، نهایتا با توطئه برخی از مخالفین وی به بار نشست. جعفرخان توسط غلام بچهای مسموم شد و در شبی که وی در بستر بیماری بود، زندانیان آزاد شده او را به بام ارگ کشانده و قبل از طلوع آفتاب او را به قتل رسانده، سرش را از تن جدا کردن و به بیرون ارگ انداختند، بدین شکل طومار جعفر خان در سال ۱۲۰۳ه. ق با قتل او بسته شد.
ملخص الجهاز:
پژوهش حاضر با توجه به اهمیت پرورش خلاقیت در دوران کودکی و نقش عمده ی عوامل تاثیر گذار نظام آموزشی بر رشد خلاقیت و به ویژه حساسیت دوره پیش دبستانی در نظام تعلیم و تربیت دانش آموزان، می خواهیم بدانیم چنانچه دانش آموزان دوره ی پیش دبستانی را بگذرانند آیا این دوره تاثیری بر روند رشد خلاقیت در دانش آموزان تحت تعلیم در چهار مولفه اصالت، انعطاف، بسط، سیالی خواهد گذارد یا نه؟ بدین جهت مطالعه ی حاضر در پاسخگویی برای این سوال است: که آیا دوره ی پیش دبستانی به رشد خلاقیت دانش آموزان کلاس اول موثر است؟ ادبیات پژوهش در دنیای پیچیده کنونی که شاهد رقابت های بسیار فشرده جوامع مختلف برای دستیابی به جدیدترین تکنولوژی ها و منابع قدرت هستیم، افراد خلاق و با استعداد و صاحبان اندیشه نو و تفکر واگرا به مثابه گران بها ترین سرمایه ها از جایگاه بسیار والا و ارزشمندی برخوردار هستندو امروزه جامعه ما، بیش از هر زمان دیگری به افراد هوشمند و خلاق نیاز دارد هر چه قدر جهانی که در آن زندگی می کنیم پیچیده تر میشود نیاز به شناسایی و پرورش ذهن های خلاق و آفریننده بیشتر و شدید تر می گردد به همین دلیل در شرایط کنونی مساله خلاقیت از مهم ترین مسائل در قلمرو تعلیم و تربیت است در واقع آینده متعلق به کسانی است که بهتر از دیگران فکر میکنند، بهتر از دیگران عمل میکنند، و بهتر از دیگران می فهمند و دارای روحیه تحقیق و کاوشگری میباشند و هر پدیده ای را با دید کنجکاوانه مینگرند و آن را بررسی می کنند و هرگز از پژوهش و تحقیق و راه دشوار و خسته کننده آن مایوس نمی شوند اهمیت این مساله زمانی نمایان می شود که به منظور نهایی تعلیم و تربیت توجه کنیم هدف نهایی تعلیم و تربیت این است که شخص را را برای تفکری روشن و منطقی و فکری سازنده توانا سازد تا بتواند مشکلات و معضلات زندگی را به نحو مناسب حل نماید و از تجارب دیگران و گذشته استفاده کرده آن ها را سازمان دهد و از نتایج آن برای آینده استفاده کند (کریمی، 1387).