خلاصة:
قاچاق، معضل دیرینهای است که از دیرباز خسارتهای اقتصادی و فرهنگی گستردهای به کشورها وارد کرده و ملتها را از درآمدهای مشروع و قانونی چشمگیر محروم ساخته است. در این راستا، قاچاق انسان، به یکی از پدیدههای جوامع انسانی در طول ادوار مختلف تاریخی و همچنین در زمان حاضر، که از ابتدای دهه 1990 میلادی به بردهداری مدرن شهرت یافته، به یک معضل جهانی تبدیل شده است. قاچاق انسان را در قرن بیست و یکم میتوان صورت جدیدی از تجارت بردگان تا قرن نوزدهم تصور نمود. از این رو، لزوم جرم انگاری قاچاق انسان در تمامی کشورهای جهان احساس میشود. در حال حاضر به علت رشد و توسعه روزافزون این پدیده، قاچاق انسان چه در داخل کشورها به موجب قوانین داخلی و چه در سطح بینالمللی، به عنوان یک جرم تلقی گردیده است. در بعد بینالمللی، این جرم، اغلب توسط گروههای جنایتکار سازمانیافته که در کشورهای مختلف شعبه و عضو دارند، ارتکاب مییابد و لذا یک جرم سازمانیافته فراملی محسوب میگردد. برای مقابله با این پدیده، در سطح بینالمللی و منطقهای، کنوانسیونها و پروتکلهای مختلفی به تصویب رسیدهاند. از جمله این کنوانسیونها و پروتکلها، پروتکل مقابله با قاچاق مهاجرین از طریق خشکی، هوا و دریا، کنوانسیون پالرمو و کنوانسیون سارس میباشند. این پدیده شوم، متأسفانه در کشور ما نیز رواج یافته است؛ اما به دلیل فقدان آمار جنایی دقیق نمیتوان از آمار قاچاق انسان (و به ویژه زنان و کودکان) سخنی راند. ولی آنچه در روزنامهها یا زبان همگانی است، نشانگر آمار نگرانکننده قاچاق انسان در ایران میباشد از این رو قانونگذار مقابله با این جرم، اقدام به جرم انگاری معضل جنایت قاچاق در تاریخ 27/2/83 و تصویب آن نموده است؛ که واکنش مناسب قانونگذاری جمهوری اسلامی ایران به جرم مذکور، به رغم عدم الحاق به کنوانسیونهای بینالمللی مبارزه با قاچاق انسان و در راستای هم نوایی با عزم جامعه بینالملل برای مقابله با این معضل جهانی و اهتمام به وجاهت و کرامت انسانی بوده است.
Contraband,a Ancient problem That a long time ag,infare Wide economic and cultural damage to the country And nations deprived of significant revenue is legitimate. In this regard, Human trafficking,One of the phenomena of human society throughout different historical periods and in the present, Which is known from the beginning of the 1990s to modern slavery, Has become a global problem. Human trafficking in the twenty-first century will be a new form of slave trade until the nineteenth century imagine. Hence, the need to criminalize trafficking in persons in all countries of the world is felt. Currently, because of the growing phenomenon of human trafficking in the country in accordance with national laws and internationally, is a crime. The international dimension, the crime is often organized by criminal groups from different countries, branches and members, the emergence of 'transnational organized crime is, therefore, a crime is considered. To counter this phenomenon, in International and regional Have been approved various conventions and Protocols.Among these conventions and protocols, Among these conventions and protocols, protocol against the smuggling of migrants by land, air and sea, the Palermo Convention and the Convention have SARS. This ominuos phenomenon, Unfortunately, in our country has increased. But due to the lack of accurate crime statistics can not be human trafficking (especially women and children) Word said. But what is in the newspapers or in public, Statistics indicate alarming is trafficking in Qanvngzarbray therefore deal with this crime, the criminalization of trafficking crime issue on 27/2/83 and it has been approved. The reaction of the Islamic Republic of Iran for the crime of the appropriate legislation, Despite the lack of accession to international conventions to combat human trafficking, And in conformity with the will of the international community to deal with this global problem and concern is the basis of human dignity.
ملخص الجهاز:
ولي آنچه در روزنامه هـا يـا زبـان همگـاني است ، نشانگر آمار نگران کننده قاچاق انسان در ايران مي باشد از اين رو قانونگذار مقابله با اين جرم، اقدام به جرم انگاري معضل جنايت قاچاق در تاريخ ٢/٢٧ ٨٣/و تصويب آن نموده است ؛ که واکنش مناسب قانونگذاري جمهوري اسلامي ايران به جرم مذکور، به رغم عدم الحاق بـه کنوانسـيونهـاي بين المللي مبارزه با قاچاق انسان و در راستاي هم نوايي با عزم جامعه بين الملل براي مقابله بـا ايـن معضل جهاني و اهتمام به وجاهت و کرامت انساني بوده است .
چندان که شناعت و قبح بين المللي اين پديده، منجر به تلاشهـاي گسـترده در سـطح جهان در زمينه پيشگيري و سرکوب جرم قاچاق انسان گرديده که از جمله مهم ترين آن ها، تصويب کنوانسيون سازمان ملل متحد براي مبارزه با جرائم سازمان يافته ي فراملي سـال ٢٠٠٠(پـالرمو) و پروتکل الحاقي آن است که متعاقـب آن،کشـورهاي مختلـف جهـان، چـه آن هـايي کـه ملحـق بـه کنوانسيون شدهاند و چه آنهايي که مانند ايران تاکنون ملحق نشدهاند، اقدام به جـرم انگـاري ايـن رويداد تلخ نموده اند.
در اين راستا به استناد بند ٧ اساسنامه ديوان بين المللي کيفري (ICC) سال ١٩٩٨، صراحتا بـا عنوان مصاديقي همچون: بردگي، اخراج يا انتقـال اجبـاري، بردگـي جنسـي و فاحشـگي اجبـاري و تمامي فعاليت هايي که منجر به خارج کردن انسان از يک نوع دارايي که تحت نفـوذ نامحـدود يـک انسان ديگر ميشود (مانند قاچـاق انسـان باهـدف فاحشـگي زنـان و کودکـان، اسـتثمار کودکـان و قربانيان قاچاق، حضانت از کودکان باهدف برداشتن اعضاي بدن)، مجامع جهـاني را متوجـه معضـل قاچاق انسان به عنوان يک جرم سازمانيافته نمود.