خلاصة:
توجه به قرینه سیاق از اصول تفسیر روشمند قرآن و از بهترین روشهای آن محسوب می شود. از جمله آیاتی که اختلاف در تشخیص سیاق، اختلاف در نظریههای مفسران را در بر داشته است آیات 15 تا 20 سوره زخرف میباشد. اکثر مفسران آیه 18 را قول خداوند متعال و برخی از مفسران آن را قول کافران میدانند. پژوهش حاضر به تبیین و تحلیل این دو نظر پرداخته است. به نظر میرسد بررسی پیوست یا گسست معنایی در آیات مذکور، خط بطلان بر اندیشه بسیاری از مفسران میکشد و صفات مطرح شده در آیه را برآمده از اندیشه کافران قلمداد مینماید. پژوهش حاضر به روش تطبیقی و تحلیلی، پس از تبیین و تحلیل نظرات مفسران با توجه به قرائن متصل و منفصل، برآن است که بطلان نظریه گروه نخست را با توجه به قرینه سیاق بیان کرده، و آیه را بیان اندیشه کافران تلقی نماید.
Paying attention to the context is one of the principles of methodical interpretation of the Qur'an and one of its best methods. Verses 15 to 20 of Surah Zokhrof are among the verses where the difference in understanding the context has caused differences in the understandings of commentators. Most of the commentators consider verse 18 to be the word of Almighty God and some commentators consider it to be the word of disbelievers. The present research has explained and analyzed these two opinions. It seems that the examination of semantic continuity or discontinuity in the mentioned verses invalidates the thought of many commentators and considers the attributes mentioned in the verse as arising from the thought of unbelievers. The present study, by comparative-analytical method, after explaining and analyzing the opinions of commentators with regard to connected and separate evidences, aims to state the invalidity of the theory of the first group according to the context and consider the verse to be the expression of the thoughts of the disbelievers.
ملخص الجهاز:
لازم به ذکر است در زمينة تفسير عمومي آيه کتاب هاي فراواني وجود دارد که به عنوان نمونه مي توان به کلية کتاب هاي تفسير ترتيبي که به تبيين نظرات مفسرين در اين زمينه پرداخته اند اشاره نمود؛ مانند اطيب البيان (طيب ، ١٣٧٨، ج ١٢: ١١- ١٤)، تفسير الصافي (فيض کاشاني ، ١٤١٥، ج ٤: ٣٨٦)، التحرير و التنوير (ابن عاشور، بي تا، ج ٢٥: ٢٢٤- ٢٢٩)، المحرر الوجيز في تفسير الکتاب العزيز (اندلسي ، ١٤٢٢، ج ٥: ٤٨- ٤٩) و در اين بين کتاب هايي هم وجود دارد که به صورت گذرا و اشاري از اين آيه نام برده اند؛ مانند: المحکم في نقط المصاحف (داني ، ١٩٩٧: ١٤٢) و تحبير التيسير في القرائات العشر (جزري ، ١٤٢١: ٥٤٧) در زمينة سياق آيات به مقالاتي مانند بررسي تطبيقي سياق از ديدگاه قرآن پژوهان معاصر (ستوده نيا، آخوندي يزدي ، سلطاني رناني ، ١٣٩٢، شمارة ١٥: ٦١ - ٧٨) گسست ها و پيوست هاي ترجمه و تفسير ١.
اما در رويکرد پيوست انگاري در اين نوشتار بدون در نظر گرفتن آن پيش فرض و با نگرش تخصصي به اين مسئله پرداخته مي شود که آيا آية ١٨ از قول خداوند متعال مطرح مي شود و «أ و منْ ينشّؤا في اْلحلْية » صفت طبيعي زنان تلقي مي شود يا متعلق به اعتقاد کافران است و صفتي مذموم تلقي مي شود؟ گاهي يک خوانش از مبحثي قرآني ، روايي يا تاريخي در ميان افراد نسل به نسل منتقل شده است در حالي که لازم است دلالت هاي چندگانه را بشناسيم ، آن را واکاوي کنيم و پس از بررسي خوانش هاي برتر، ببينيم آيا خوانش غير معروف راهگشا است يا نه ؟ (ر.