خلاصة:
اقتصاددانان برای رشد بهرهوری اهمیت فراوانی قائل هستند، بهگونهای که پدیده توسعهنیافتگی نتیجِۀ پایین بودن بهرهوری دانسته میشود. اهمیت این مسأله در اقتصاد ایران چشمگیرتر است؛زیرا میتوان آن را به عنوان راهحلی جهت رفع مشکلات تولید و محدودیت سرمایه درنظر گرفت که به بهبود توازن میان بخشهای مختلف اقتصاد میانجامد. این مقاله، قصد دارد تا به بررسی رابطۀ میان «رشد بهرهوری کل عوامل تولید و اشتغال در صنایع ایران» از منظر تقاضا نیرویکار، در قالب سیستم معادلات همزمان با استفاده از روش دادههای تابلویی و با تمرکز بر دادههای سالانه به تفکیک کدهای دورقمی طبقهبندی استاندارد بینالمللی فعالیتهای صنعتی برای سه معادله اشتغال، دستمزد و موجودی سرمایه در بازۀ زمانی 1387- 1395 بپردازد. مزیت استفادۀ این روش آن است که امکان بررسی نحوه تأثیرگذاری رشد بهرهوری بر سطح اشتغال را از کانالهای مختلف تفکیک نموده و اثر رشد بهرهوری را بر چند عامل مؤثر و تعیینکننده اشتغال در قالب سیستم معادلات همزمان نشان میدهد. نتایج حاصله نشان میدهند که میان رشد بهرهوری، سطح اشتغال و سطح موجودی سرمایه در بخش صنعت رابطهای وجود ندارد و از سویی رابطۀ میان رشد بهرهوری با سطح دستمزد رابطهای معکوس است.
Productivity growth is playing the main role for economics and some believe that underdevelopment is due to low productivity. The productivity growth is a solution to overcome the production problem and capital constraints and that is why it is highlighted in Iranian economy. The purpose of this paper is to study the productivity growth of all factors of production and employment in industry sector from labor demand point of view. We worked with a system of simultaneous equations and used the two least squares method. It has been focused on annual data, and the two-digit codes of International Standard Industrial Classification of All Economic Activities for the three equations of employment, wages and capital stock during 2008-2016. The results showed that there is no relationship between productivity growth and the level of employment and capital stock in the industrial sector. In addition, there is an opposite relation between productivity growth and the level of wages.
ملخص الجهاز:
اين مقاله ، قصد دارد تا به بررسي رابطۀ ميان «رشد بهره وري کل عوامل تو يد و اشتغال در صنايع يران » از منظر تقاضا يروي کار، در قالب سيستم معادلات همزمان با استفاده از روش داده هاي تابلويي و با تمرکز بر داده هاي سالانه به تفکيک کدهاي دورقمي طبقه بندي استاندارد ين المللي فعا يت هاي صنعتي براي سه معادله اشتغال ، دستمزد و موجودي سرمايه در بازة زماني ١٣٨٧- ١٣٩٥ بپردازد.
اهميت بهره وري و رشد آن در اقتصاد ايران بسيار چشم گيرتر است ؛ زيرا به سبب محدوديت سرمايه در کشور توليد با مشکلات عديده اي مواجه شده که براي رفع اين معضل ، افزايش بهره وري عوامل توليد ميتواند جايگزين مناسبي براي محدوديت سرمايه بوده و سبب افزايش توليد و رفع مشکلات گردد، همچنين افزايش بهره وري سبب بهبود توازن ميان بخش هاي اقتصادي شده و از آن به عنوان راهکاري مؤثر جهت استفادة کارآمد از منابع نام برده ميشود.
بنابراين هدف اين پژوهش آن است که به سؤالاتي، نظير چگونگي رابطه ميان رشد بهره وري کل عوامل توليد و بيکاري و تأثير رشد بهره وري کل عوامل توليد بر هر يک از معادلات اشتغال ، دستمزد و موجودي سرمايه بر بخش صنعت ايران پاسخ دهد.
Nwosa (2013), “The Impact of Unemployment Rate on Productivity Growth in Nigeria: An Error Correction Modeling Approach”, Economics and Management Sciences, Vol. 2, No. 8, PP.
Pannenberg (2002), “Unemployment and Productivity Growth: an Empirical Analysis within an Augmented Solow Model”, Economic Modelling, Vol. 19, pp.
(2005), “Total Factor Productivity Growth and Employment: A Simultaneous Equations Model Estimate”.