خلاصة:
درس علوم تجربی در تمام دنیا از اهمیت زیادی برخوردار است. با نگاهی به برنامههای آموزشی کشورهای توسعه یافته میتوان از اهمیت و نقش علوم تجربی در مدارس آگاهی به دست آورد. بنابراین صاحب نظران تعلیم و تربیت سعی دارند برنامههایی را برای علوم تجربی تهیه کنند تا از هر لحاظ به اهداف مورد نظر نزدیک تر شوند. بیشک آموزش علوم بخش درخور توجهی از فعالیت مدارس را به خود اختصاص میدهد و کیفیت آموزش علوم و سطح سواد علمی و فناورانه مردم در جامعه یکی از شاخصهای توسعه یافتگی آن جامعه به شمار میرود. در واقع درس علوم به موازات سایر درسها از اهمیت زیادی برخوردار است و در تحقیقات به عمل آمده ضعف دانش آموزان ایران در درس علوم مشخص شده است. کیامنش و نوری گزارش کردهاند که یافتههای سومین مطالعه بین المللی تیمز در زمینه علوم دوره ابتدایی» نشان داد که یادگیری دانش آموزان ایرانی در درس علوم بسیار پایین است. در برنامههای درسی جدید علوم تجربی و روشهای آموزش آن,تاکید اساسی بر روشهایی است که در آنها دانش آموز نقش فعالی دارد. بر خلاف دیدگاههای قدیمی دیدگاههای جدیدتری درباره نحوه یادگیری که به پرورش دانش آموزان فکور تاکید داردء رواج یافته است. که از جملهی آنها دیدگاه ساختن گرایی است. در این دیدگاه» یادگیری فرایندی پویا و درونی است که در طی آن دانش آموزان به شکلی فعّال و با ارتباط دادن اطّلاعات جدید به آنچه که در پیش آموختهاند به شناخت دانش اقدام میکنند. چنین تصور میشود که دانش وابسته به یاد گیرنده است. روش آموزش مبتنی ار سازنده گرایی روشی دانش آموز محور است که در آن بر شرکت فعال یاد گیرنده در کسب دانش تاکید میشود. در این دیدگاه ارتباطی بین یادگیری پیشین و جدید جست و جو میشود. پس افراد شخصا طرح وارهها یا نقشههای ذهنی جود را میسازند و در یادگیریهای جدید این نقشههای ذهنی بازنگری, گسترده و بازسازی میشوند.