خلاصة:
زمینه و هدف: گسترش خدمات دیجیتالی و توسعه فن آوری، اطلاعات منابع دیجیتال از جمله تلفن همراه و اینترنت را به منابع مهم اطلاعاتی و دریافت خدمات سلامت برای جامعه تبدیل نموده است. استفاده درست از این منابع برای جستجو و به کارگیری اطلاعات سلامت نیاز به سواد سلامت دیجیتال یا الکترونیک دارد که برآوردها حاکی از سطح ناکافی آن در جامعه است. از این رو ارتقای سواد سلامت دیجیتال در شرایط فعلی یکی از اولویت های نظام سلامت می باشد. روش: در این مقاله مروری گستره ای، پایگاه های علمی معتبر به زبان های انگلیسی و فارسی با کلمات کلیدی «سلامت دیجیتال» یا «سلامت الکترونیک» طی ده سال اخیر مورد جستجو قرار گرفته و مقالاتی که راهکارهای مشخصی را برای ارتقای سواد سلامت دیجیتال ارائه کرده بودند، بررسی شدند. یافته ها: در منابع موجود، راهبردهای زیر برای ارتقای سواد سلامت دیجیتال پیشنهاد گردید. جلب اعتماد عمومی، برنامه ریزی چندبعدی و چندبخشی حاکمیتی، تأمین مالی به هنگام و براساس اولویت ها، ارایه خدمات دیجیتال جامع، استفاده از ظرفیت رسانه ها، تولیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بر سلامت دیجیتال، استفاده ظرفیت نهادهای مردمی برای ارتقای سواد دیجیتال. نتیجهگیری: سلامت دیجیتال می تواند ابزار مهمی برای ارتقای سلامت جامعه و دسترسی به پوشش همگانی سلامت باشد. برای استفاده بهینه ازظرفیت باید برای ارتقای سواد سلامت دیجیتال با برنامه ریزی هدفمند و جلب مشارکت مردم و ارائه کنندگان خدمات سلامت با در نظر گرفتن هم بافت، نیازها و ظرفیت های کشور در این عرصه اقدام کرد.
Background: Nowadays information technologies are an important source for health information and health utilization. Use of this route needs a special skill and knowledge which is referred to as digital health literacy. It is estimated that most of the communities lack this capacity. Promoting digital health literacy in this regard should be one of the priorities of health systems.
Methods: In this scoping review, Persian and English literature was searched with specific keywords including “digital health” or “electronic health” in past 10 years, and articles which presented specific solutions for promoting digital health literacy, were summarized.
Results: The following strategies were suggested for improving digital health literacy. Increasing social trust to digital health, multi-dimensional and multi-sectoral governance planning, timely financing based on priorities, comprehensive digital services, active presence in the social media supported by heath system, stewardship of ministries of health and medical education on digital health and digital health literacy, collaboration with nongovernmental organizations and charities in capacity building for digital literacy.
Conclusion: Digital health consider as an important tool for improving the health of community and access to universal health coverage. These mandates increasing digital health literacy which could be achieved through targeted plans and by community participation.