خلاصة:
میر زاده عشقی(1303-1272 ش)نیز دیده میشود که در این مقاله به آن نیز اجمالا اشاره میگردد.فرخی یزدی(1318-1267 ش)از شاعرانی است که در کنار شعر سرودن به روزنامهنگاری روی آورد،بخشی از مقالات روزنامهء طوفان که فرخی یزدی ناشر آن بود به قلم اوست،در نثر فرخی یزدی آنچه بیشتر موردنظر نویسنده است رساندن پیام سیاسی و اجتماعی خود به خوانده است و طبعا چگونگی نگارش نثر در مرحلهء بعد قرار میگیرد با آنکه توقع خواننده از شاعران نثرنویس آن است که نثری شاعرانه داشته باشند اما در نثر مقالات فرخی یزدی این ویژگی کمتر دیده میشود حتی با آنکه فرخی یزدی دیوانهای شعر گذشتگان را از نظر گذرانده استشهاد به شعر شاعران کمتر در نثر او به چشم میخورد.نثر فرخی در مقالات و غالبا به خطابهای مکتوب شباهت پیدا میکند و لحن خطابی و آتشین آن باعث شده که زبان اینگونه مقالات به زبان گفتگو نزدیک شود و از این رهگذر اشکالاتی که مخل فصاحت نثر است در کلام او راه یابد.عناوینی که فرخی یزدی برای مقالات خود انتخاب میکند نیز غالبا برگرفته از ضرب المثلهای مردم و زبان گفتگوی آنهاست،برخی از این ویژگیها در نثر شاعر همعصر فرخی یزدی یعنی
ملخص الجهاز:
"عربه از یک سر مدافعه میکرد و از طرف دیگر تکرارا میگفت:ما از خیک دست برداشتیم،خیک از ما دست برنمیدارد!فعلا با بوروکراسی کاملی که در همه ادارات حکمفرماست،هرکه رجوعی به ادارات دولتی داشته باشد مادام العمر اقلا روزی صدبار تکرار خواهد کرد که ما دست از سر خیک برداشتیم خیک از ما دست برنمیدارد!»(رحمت به مستوفیان قدیم،ص 1) نثر مقالات فرخی یزدی با آنکه بیشتر در راه القاء مفاهیم پیامهای سیاسی و اجتماعی از طریق زبان رایج آن زمان است اما گاهی نیز از ذوق شاعرانه نویسنده بهرهمند میشود و به صورت نثری شاعرانه جلوهگر میگردد:«آن عاشق دلدادۀ بلاکشی که به یاد محبوبۀ نازنین خود سرشک میبارد و آه میکشد لحظهای خود را سرزنش میکند و گاهی به خود قوت میدهد،او نیز در مبارزه عقل و عشق مبهوت و در جولانگاه فیروزی و شکست آن دو حیران است.
صص 62 و 63) فرخی یزدی در انتخاب عناوین مقالات خود نیز شیوههای مختلفی را به کار میگیرد،گاهی عنوان خیلی کوتاه است مثل:یکرنگی،(ص 1)،بازهم،(ص 1)، اجتماعیان،(ص 1)و چاه آرتزین،(ص 1)،گاهی از دو کلمۀ معطوف استفاده میکند مثل:کهنه و نو،(ص 1)،پاپیتال و دهره باغبان،(ص 1)،فرانسه و ایتالی، (ص 1)،ایران و افغان،(ص 1)،گاهی نیز صفت و موصوف یا مضاف و مضاف الیه عنوان مقالات او را تشکیل میدهد،مثل:هادیان دروغی،(ص 1)،حکومت فشار، (ص 1)،تردید رأی،(ص 1)،دست توانا،(ص 1)،در برخی موارد از ضرب المثلها و اصطلاحات عوام سود میجوید مانند:«ترس برادر مرگ است»،(ص 1)و«فکر دیگری باید کرد»،(ص 1)و«رحمت به مستوفیان قدیم»،(ص 1)و«به شرط لیاقت»(ص 1)،گاهی نیز عنوان مقاله به صورت پرسش درآمده است مانند: «امنیت چیست؟»،(ص 1)و گاه جنبۀ تفسیری دارد:«زندگی یعین مبارزه»، (ص 1)،در برخی موارد نیز لحن خطابی مقاله در عنوان آن منعکس شده است مثل: «به ملیون ایران»،(ص 1)و«به نام عظمت اسلام»،(ص 1)،به نظ میرسد برخلاف امروز،در آن روزگار روزنامهنگاران دربارۀ انتخاب عنوان سرمقالههای خود جوانب گوناگون اجتماعی."