خلاصة:
کشاورزی(در سال 1375)21/1 درصد است،در حالی که این رقم برای دو بخش صنعت و خدمات به ترتیب 3/9 و 5/2 درصد است.این موضوع بدان معناست که نسبت سالخوردگان بخش کشاورزی به ترتیب بیش از 4 و 5 برابر نسبت سالخوردگان بخشهای صنعت و خدمات است.یافتههای این تحقیق همچنین نشان داده است که مهاجرتهای روستا به شهر از مهمترین دلایل سالخوردگی شاغلان بخش کشاورزی است.مهمترین نتایجی نیز که سالخوردگی جمعیت بخش کشاورزی به دنبال خواهد داشت عبارت است از:کاهش بهرهوری،به خطر افتادن امنیت غذایی،وابستگی کشور به مواد غذایی و نیاز به واردات این مواد از خارج.سالخوردگی جمعیت شاغل در بخش کشاورزی ایران،یکی از مسائل مهم این بخش مطرح بوده که با توجه به نقش بخش کشاورزی در اقتصاد ایران میتوان تأثیر آن را در کل جامعه حدس زد.یافتههای این پژوهش نشان میدهد که جمعیت شاغل در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با سایر بخشها سالخوردهتر است که در صورت تداوم روند این سالخوردگی وضعیت بخش کشاورزی در آینده نگرانکننده خواهد شد.همچنین نسبت جمعیت شاغل بالای 60 سال بخش
ملخص الجهاز:
"همان طور که جدول و نمودار شماره 1 نشان میدهد،روند افزایش میانگین سنی شاغلان بخش کشاورزی که از سال 5431 آغاز شده بود،در سال 5631 متوقف شد دلیل اصلی این امر را میتوان ناشی از تأثیرات جنگ دانست که طی سالهای 9531 تا 8631 باعث رکود نسبی بخشهای صنعت و خدمات شده بود و در نتیجه چنین شرایطی،جمعیت شاغل در بخش کشاورزی تمایل کمتری به ترک کار کشاورزی و روستا از خود نشان میداد.
برای نشان دادن روند سالخوردگی جمعیت شاغل در بخش کشاورزی،علاوه بر مقایسه میانگین سنی و نسبت شاغلان میتوان با مقایسه شاخصهای فوق در بخشهای سهگانه فعالیت اقتصادی هم به این نکته پی برد؛زیرا این مقایسه ممکن است بهتر و گویاتر نیز باشد،چون همان طور که پیشتر نیز توضیح داده شد،میانگین سنی شاغلان در طی 03 سال اخیر در هرسه بخش افزایش یافته است،منتهی این افزایش در بخش کشاورزی بسیار سریعتر و نمایانتر از دو بخش دیگر بوده است.
از آنجا که نسبت جمعیت بالای 06 سال به عنوان یک شاخص سالخوردگی جمعیت مورد استفاده قرار میگیرد و نمادی از سالخوردگی جمعیت است،میتوان پذیرفت که جمعیت شاغل در بخش کشاورزی نسبت به دو بخش دیگر سالخوردهتر است و مقایسه این نسبت در طول 03 سال حکایت از سرعت بخش کشاورزی به ترتیب بیش از 4 و 5 برابر نسبت سالخوردگان بخشهای صنعت و خدمات است(نمودار شماره 3).
از آنجا که اغلب مهاجرتها در ایران از نوع مهاجرتهای روستا به شهر بوده است و غالب مهاجران نیز جوانان جویای کار هستند،در نتیجه نوعی عدم تعادل(از نظر ساختار سنی)بین جمعیت شاغل در مناطق شهری(قطب مشاغل صنعتی و خدماتی)و مناطق روستایی(قطب مشاغل کشاورزی) پدیده آمده است."