ملخص الجهاز:
"البته این نقیصه را در رسانههای دیداری و شنیداری میتوان با ضبط کردن صدا و تصویر و مشاهده یا شنیدن مجدد آن به دفعات متعدد،کاملا جبران کرد و در مورد هر نکتهای آنقدر مطلب مورد نظر را شنید و دید که فرصت کافی برای تمرکز به دست آید و کاملا جذب شود،ولی بحث اینجاست که چنین وضعیتی به هیچوجه عمومیت ندارد و کمتر کسی میتوان سراغ کرد که برنامههای رادیو یا تلویزیون را ضبط کند در هر کشور،اگر رسانههای نوشتاری رشد کند،جامعه رو به توسعه فرهنگی میگذارد و معیار ارزشگذاری بر انسانها،تفکر و اندیشه خواهد بود، نه مدرک تحصیلی و رتبه اداری.
یعنی فی الواقع در همه رسانههای غیر نوشتاری،شخص به موضوع واقف میشود، مسأله مورد نظر را درک میکند،و آگاهی نسبی از محتوای پیام به دست میآورد؛ولی چون تمرکز فکر در زمان استفاده از این رسانهها تقریبا غیر ممکن است،لذا آنچه کسب میشود، عمدتا اثری موقت و گذرا دارد و کمتر عمیق و پایدار خواهد بود.
افزایش تعداد کانالهای تلویزیونی، رادیویی و صندلی سینماها به اندازه رشد مطبوعات و کتاب برای رشد اندیشه در جامعه کارآیی ندارد از سوی دیگر،چنانچه رسانههای دیداری و شنیداری در کشوری رشد کند(بیآنکه مطبوعات و کتاب رشدی کرده باشد)،گرچه مبادله اطلاعات بیشتر میشود و ارتباطات سریعتر صورت خواهد گرفت،اما این روند فقط به افزایش معلومات مردم،گسترش تخصصها و نیز تغییر رفتار جامعه کمک خواهد کرد،نه رشد تفکر در جامعه و یا کمک به اندیشیدن مردم."