ملخص الجهاز:
"ایرانیان اجازه دارند که هر قطعه از آثار کهن؛مثلا چینی،هندی و یا بافتههای قدیم شمال آفریقا،تابلوهای نقاشی اروپایی و یا دست ساختههای قدیمی مصری و آفریقایی و مبلمانهای عهد لوئی چهاردهم فرانسه را در خانههایشان داشته باشند،اما اگر قطعهای از آثار هنری و صنعتی باستانی سرزمین خود را بیابند و یا از راههای مشروع بهدست آورند از نظر دولت مجرم و قاچاقچی و متجاوز محسوب میشوند و از این دیدگاه حتی موزهها و مجموعهداراین جهان را به غارت میراث فرهنگی ایران متهم میکنند.
دولت نیز میتواند با ایجاد مراکزی برای بررسی فنی آثار مخفی شده،آمار دقیقتری از آثار باستانی ایران به دست آورد و اگر در ایران نیز مثل بسیاری از کشورهای دیگر،گالریهای موجه و مجازی برای مبادله آثار فرهنگی زیر نظر متخصصان دایر شود، آنگاه انبوهی از این آثار که اینک به صورت اشیاء مزاحم نیز درآمدهاند به عرصه ملی وارد خواهند شد و موجب شناسایی آنها هم فراهم میشود."