از مالیخولیا تا زیبایی (یادداشتی بر نمایشگاه امیر فرهاد گالری هور - تیر ماه 1385) مقدمة ومراجعة

"همین‌ حس‌پررویی باعث می‌شود تا نگران آینده هنری‌اش نباشم،بااین‌حال می‌دانم فرهاد آدم سریعی‌ نیست،خیلی کند اما مدام و مداوم حرکت می‌کند همین تضمینی است برای این‌که به بی‌راهه‌ نزند،اصولا آدمی نیست که به نقاشی مانند یک حرفه نگاه کند،هر وقت کوکش کوک باشد و دنگش بگیرد کاری می‌کند و همیشه به آدم‌هایی مثل من که هنر را شغل می‌دانند خرده می‌گیرد و نق می‌زند. مطمئنم ده سال قبل هیچ گالری‌ای در تهران‌ حاضر به نمایش چنین آثاری نبود ولی حالا فرهاد خیلی راحت گالری پیدا می‌کند. خیلی بهتر بود این نوشته را به خودش بدهم اما مصلحت دیدم تا آن را به حامدی‌ بسپارم تا چاپش کند تا آسوده خاطر بنویسم که ممکن است چشم آموزش ندیده‌ها را با شلختگی و رنگ روی رنگ گذاری‌هایش فریب بدهد اما چشمان‌ مسلح‌تر می‌توانند ترفندهای پیچیده‌ی دکوراتیو نقاشی‌اش را کشف کنند،برای همین است که نقاشی‌هایش در عین آنارشی و مالیخولیا،زیبا هستند."