خلاصة:
در این تحقیق برای ارزیابی تغییرات رفاه در ایران از تابع رفاه پارتویی سن (SSWF) و تابع رفاه تعمیم یافته سن (G-SWF) که در حالت کلی دارای ویژگی غیرپارتویی و کمی پذیر می باشند استفاده شده است. همچنین برای ارزیابی رفاه در ایران از نرخ جانشینی بین کارایی و نابرابری، نرخ نهایی جانشینی بین رفاه اجتماعی و درآمد (MRS) و کشش تابع رفاه اجتماعی نسبت به نابرابری استفاده شده است. یافته های این تحقیق بیانگر آن است که رفاه اجتماعی در ایران در طی دوره های 1381-1386، 1376-1380 و 1371-1375 نسبت به دوره 1350-1355 به ترتیب 9/4، 1/3 و 7/2 درصد افزایش داشته است که بیشترین سطح بهبود رفاه اجتماعی در ایران در طی سال های 1376-1386 بوده است. این مسئله نشان می دهد که در این دوره سیاست های عمومی اتخاذ شده از طرف دولت ها نقش موثری در افزایش سطح در آمد سرانه و کاهش نابرابری در جامعه داشته است. همچنین مشاهده می شود که در اکثر دوره ها از سال 1350 تا 1386 (به جز در دوره 1356-1365) تغییرات رفاهی اجتماعی ناشی از رشد درآمد سرانه بیشتر از تغییرات رفاهی ناشی از کاهش نابرابری بوده است. از طرف دیگر با نرخ نهایی جانشینی بین کارایی و نابرابری در یک سطح رفاه مشخص (MRS) می توان به این نتیجه دست یافت که افزایش درآمد، منجر به نابرابری معنی دار در ایران نشده است. بر این اساس اتخاذ سیاست مبتنی بر کارایی (رشد اقتصادی) می تواند الگوی سیاستی مناسبی برای ارتقاء سطح رفاه اجتماعی در ایران باشد.
ملخص الجهاز:
"و وسیلۀ تابع رفاهی سن میتوان نرخ جانشینی بین نابرابری و کارایی در سطح رفاه یکسان را به صورت زیر به دست آورد: O td/Gd u-td/ud)G-1(-O td/Wd u/G-1 ud/Gd- به عبارت دیگر میتوان رابطه فوق را به صورت زیر نیز بیان نمود: u/G-1 G,uSRM در تابع رفاه اجتماعی سن un و Gn به عنوان کششهای تابع رفاه اجتماعی )W( نسبت به )u( و )G( است و به صورت زیر محاسبه میشود: G-1/G Gn 1 un که برای 2/1<G میتوان نتیجه گرفت: ¦un¦<¦Gn¦ یکی از مهمترین ویژگیهای این تابع آن است که هرچه درآمد فرد بالاتر باشد به نسبت رتبهاش در رفاه اجتماعی اهمیت کمتری خواهد داشت و دارای خاصیت بهینگی پارتو است.
این معیار اقتصادی را میتوان به صورت زیر محاسبه نمود: 1+tu؟؟؟/])1G-1(tu-)1+tG-1(1+tu[ tu-1+tu/tw-1+tw u؟؟؟/w؟؟؟ u,wSRM با توجه به آنکه در نرخ نهایی جانشینی بین رفاه اجتماعی و درآمد فرض بر آن است که نابرابری تغییر نمیکند لذا بایستی این شاخص را در یک سطح مشخص از نابرابری (مانند میانگین توزیع نابرابری)به دست آورد.
با داشتن آگاهی از سطح نابرابری در جامعه با تغییر دادن مقدار B ،سیاستگذار اجتماعی به راحتی میتواند تغییرات رفاهی ناشی از افزایش درآمد اضافی در بین افرادی که دارای سطح بالای درآمدی میباشند را تشخیص دهد؛(در شرایطی که سطح درآمدی سایر افراد جامعه ثابت باشد) در شاخص FWSS تعمیم یافته )FWS-G( نرخ جانشینی بین کارایی و برابری به صورت زیر محاسبه میشود: B)u/G-1( ud/Gd قابل ذکر است در شرایطی که 1<B<O در نظر گرفته میشود،افزایش سطح درآمدی افرادی که سطح درآمدی پایین دارند منجر به افزایش رفاه اجتماعی میشود و هنگام افزایش سطح درآمدی افرادی که سطح درآمدی بالا دارند رفاه اجتماعی کاهش مییابد."