خلاصة:
هدف اصلی این پژوهش، بررسی دیدگاه ایمان گرایانه کرکگور و آثار و دلالت های این دیدگاه در تربیت دینی است. برای این منظور، نخست منطق ترجیح موضع ایمان گرایی بر سایر رویکردهای تربیت دینی تشریح شد. آنگاه با تکیه بر مواضع کرکگور در باب هستی مندی، ایمان و سپهرهای زندگی یا مراحل هستی مندی انسان مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه، براساس این مواضع تصریح شده است که از دید کرکگور برای رسیدن به تربیت دینی مناسب، متعلم لاجرم باید ویژگی هایی نظیر فردیت و آزادی انتخاب را کسب نماید، تا یاری رسان او در انتخاب ساحت ایمانی باشد. از این رو، پیش از پرداختن به تربیت دینی، به تربیت عمومی بر اساس سه اصل شناخت، آزادی و فردیت پرداخته شده است. در بخش تربیت دینی نیز بر اساس ویژگی های ساحت دینی به سه اصل سیر انفسی، شورمندی و جهش توجه شده است. متعلم در این نوع تربیت به دنبال یافتن اشتیاق لازم است و سعی دارد برای رسیدن به مراحل بالای ایمان به جهش ایمانی بپردازد. بنابراین، چنین استدلال شده است که تربیت دینی بر طبق دیدگاه کرکگور باید بر خود «باور» تاکید کند و از ابتنای ایمان بر روشهای آفاقی پرهیز نماید.
ملخص الجهاز:
در نتیجه،براساس این مواضع تصریح شده است که از دید کرکگور برای رسیدن به تربیت دینی مناسب،متعلم لاجرمباید ویژگیهایی نظیر فردیت و آزادی انتخاب را کسب نماید،تا یاریرسان او در انتخاب ساحت ایمانی باشد.
متعلم در این تربیت به دنبال یافتن اشتیاق لازم است و سعی دارد برای رسیدن به مراحل بالای ایمان بهجهش ایمانی بپردازد.
بنابراین،چنین استدلال شده است که تربیت دینی برطبق دیدگاه کرکگور باید برخود«باور»تاکید کند و از ابتنای ایمان برروشهای آفاقی پرهیز نماید.
بنابراین،فرد با جهش در فرایند ایمان سعی میکند تا مراحل رسیدن بهقرب را طی نماید و در واقع تنها در ارتباط با خدا و یاری اوست که انسان میتواند به این مرحله برسد.
در این مقاله،با توجه به دیدگاه کرکگوردر خصوص هستیمندی انسان،اصول تربیت عمومی که برای پرورش انسانهایی که توانایی رسیدن بهساحت دینی را داشته باشند،استخراج شده است.
رسیدن به هستیمندی متعلم باید در این ساحت به آزادی لازم برسد و توانایی انتخاب و تصمیمگیری برای زندگی خودرا کسب کند.
در این مرحله باید فرد آزاد باشد تا سپهر زندگی خود را انتخاب کند.
با توجه به اینکه کرکگور معتقد است که انسان یا برای خود زندگی میکند یا برای دیگران وجامعه یعنی جامعه محور میشود.
این در حالی است که کرکگور براینباور است که هیچ نظامی برای هست بودن وجود ندارد و انسان باید خود به هستی خویش معنی دهد.
برای رسیدن به چنین شورمندی از طریق تربیت دینی باید این نکته را مد نظر قرار داد که اعتقادکرکگور براین است که مشکل عصر جدید اندیشمندان3عقلانی است.