خلاصة:
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش امید درمانی بر کاهش میزان افسردگی و پیشگیری از عود در زنان درمان جوی وابسته به مواد مخدر بود. روش: در یک طرح شبه آزمایشی 20 مراجعه کننده با تشخیص اختلال سوء مصرف مواد افیونی که دوره سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده و نمره 14 یا بالاتر علائم افسردگی در پرسشنامه افسردگی بک را دارا بودند، با روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایشی (10نفر) و گروه گواه (10نفر) به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه گروهی تحت آموزش امید درمانی قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت هیچ درمانی دریافت نکردند. آزمودنی های مورد پژوهش توسط مقیاس امید اسنایدر و افسردگی بک و آزمایش مورفین پیش از شروع و پایان درمان و پس از اتمام مرحله پیگیری 2 ماهه، مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از آزمون خی دو، آزمون Z نسبت و آزمون تجزیه و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش امید درمانی می تواند کاهش قابل ملاحظه ای در میزان نشانگان افسردگی زنان معتاد ایجاد کند. بعلاوه، نتایج آزمون مجذور خی حکایت از معناداری تفاوت تعداد زنان عود کرده با توجه به گروه (آزمایش و گواه) داشته است. نتیجه گیری: به طور کل، نتایج این تحقیق نشان می دهد که آموزش امید درمانی در کاهش میزان افسردگی و پیشگیری از عود در زنان درمان جوی وابسته به مواد مخدر موثر می باشد.
Introduction: The aim of the present research was the investigation of the
effectiveness of hope therapy on reduction of the degree of depression symptoms
and prevention of relapse in cure-seeker women with dependency to narcotic drugs.
Method: In semi-experimental research method 20 clients who diagnosed as
substance abuse disorder that completed detoxification period successfully، and they
were scored more than 14 in depression symptoms (Beck depression questionnaire،
second edition) selected by available sampling and assigned to two experimental
(n=10) and witness (n=10) groups randomly. Experimental group was trained for 8
sessions under training of hope therapy and witness group was not under any training. The experimental peple were evaluated by Snyder Hope scale and Beck depression questionnaire and morphine test before beginning of therapy. After it and after the completition of the two months follow-up period. For analyzing of data chi
square test، Z test، and ANCOVA were applied.
Results: The results showed that hope therapy education could create considerable reduction in degree of depression symptoms of women suffering from addiction. In addition، results of chi square test indicated significant difference between the number of relapsed women in experimental and witness groups.
Conclusion: in general، results of this survey show that hope therapy education is effective in reduction of degree of depression symptoms and prediction of relapse in cure-seeker women suffering from addiction.
ملخص الجهاز:
"از یک طرف، با توجه به اینکه افسردگی میتواند موجب بیعلاقگی و ناامیدی شده و در نتیجه تعادل سلامتی انسان را به مخاطره بیندازد و از طرف دیگر با در نظر گرفتن اینکه اختلالات روانی موجب کاهش توانایی فرد در ترک اعتیاد میگردد، این سوال مطرح میشود که آیا میتوان با استفاده از امید درمانی روی زنان معتاد، میزان افسردگی آنان را کاهش داد؟ زنان به علت جایگاه ویژه و نقش خطیری که در محیط خانواده دارند اگر گرفتار اعتیاد شوند تأثیر بسیار مخربی بر خانواده خواهند گذاشت و به تبع آن جامعه نیز درگیر مشکلات عدیده خواهد گشت.
برای حضور در نمونه و اجرای مداخلات چند شرط به عنوان شرط شمول و خروج در نظر گرفته شده بود که عبارت بودند از: رضایت فرد از حضور در دوره، داشتن دیپلم یا سطحی از سواد که بتواند Crum Cooper-Patrick Ford مداخلات را درک کرده و تکالیف خانگی مربوط را نوشته و گزارش کتبی از آن بدهد، بیمار حداقل 18سال و حداکثر 40 سال داشته باشد، نتایج آزمایش منفی باشد، مراجعهکننده در حال ترک مواد باشد، فرد در حال مصرف داروهای ضد روان پریشی نباشد و وی دارای علائم افسردگی باشد."