خلاصة:
توسعه پایدارگردشگری، فرآیندی است که با کیفیت زندگی میزبانان، تامین تقاضای بازدیدکنندگان و بهمان نسبت با حفاظت منابع محیط طبیعی و انسانی در ارتباط است. در رویکرد توسعه پایدار گردشگری با تاکید بر نقش کلیدی نگرش ساکنان و گردشگران به منظور درک و ارزیابی مداوم عقاید، طرز فکر و تصورات آنان نسبت به توسعه گردشگری در مقصد، عمدتا از شاخص های ذهنی استفاده شده و تلاش ها در جهت بسط این نوع شاخص ها بوده است. هدف این مقاله ارزیابی توسعه گردشگری دهستان تمشکل از توابع شهرستان تنکابن در چارچوب توسعه پایدار گردشگری است. از این رو، روش تحقیق پیمایشی متکی بر استفاده از پرسشنامه از سه گروه کلیدی ساکنان محلی، گردشگران و مسئولان بخش عمومی است. نتایج تحقیق نشان می دهد فرایند توسعه گردشگری در دهستان تمشکل با تخریب منابع، نارضایتی جامعه گردشگران و نگرش منفی ساکنان محلی، از اصول و معیارهای توسعه پایدار گردشگری فاصله زیادی دارد و از الگویی ناپایدار پیروی می کند.
Sustainable tourism development is a process that interacts with host life quality، visitor′ demands and preservation of natural and human environment. In the sustainable tourism approach، with an emphasis on the key function of hosts and guests'' perception to understand and constantly evaluate their beliefs and imaginations toward tourism development in destination، subjective indicators are used and there is an attempt to extend this kind of indictors. The objective of this research is to evaluate tourism development in Tamashkel County in Tonkabon within sustainable tourism development framework. The research method applied was giving questionnaires to three key groups of local inhabitants، visitors and officials. The findings of research indicate that the process of tourism development in Tamshkel County results in degrading resources، dissatisfaction of visitors and negative perception of host and that it has a great distance from rural sustainable tourism development indicators. Therefore، it follows an unsustainable pattern
ملخص الجهاز:
"oohay@65imadahG:liam-E شماره صفحه پیاپی 17874-17848 ارزیابی توسعه گردشگری مقصد در چارچوب پایدارینمونه مورد مطالعه(دهستان تمشکل/شهرستان تنکابن) چکیده {IBتوسعه پایدار گردشگری،فرآیندی است که با کیفیت زندگی میزبانان،تأمین تقاضایبازدیدکنندگان و بهمان نسبت با حفاظت منابع محیط طبیعی و انسانی در ارتباط است.
به منظور دستیابی به هدف گردشگری پایدار،مشارکت ساکنان محلی در فرایند تصمیمگیری یک الزام است(قدمی،1386،29) 0991 margiP;8,3891,yhpruM;,8991,traH;84,4991,nnuG( )973,3991,eihctiR;;78,5991,lla te hsotnicM,2,,23,4991,llaH:8,0991 (به تصویر صفحه مراجعه شود)همچون مفهوم توسعه پایدار،در کنار بحثهای گسترده در زمینه تعریف و تبیین مفهومو ابعاد توسعه پایدار گردشگری،یکی از چالشهای روبری افرادی که میخواستندتئوری توسعه پایدار و به دنبال آن توسعه پایدار گردشگری را برای اجرا ترجمه کنند،تعیین این بود که چه محدودیتهایی باید اعمال شود؟چه کسی باید آنرا تضمین کند؟وآنها در چه سطحی باید تحقق یابند؟ )22,7991,neseirF( .
در این راستا چندین چارچوب مفهومی مرتبط با موضوع پایداری معرفیشدند )3991,OTW و بسیاری از محققان گردشگری برای توسعه و بکارگیری مفاهیم،مدلها،سیستمهای پایش و شاخصهای گردشگری پایدار،تلاش زیادی صورت داده اند )2991,DECNU,6991OTW;5991TTW;5991TTW;2991,BTE/CDR;3991,OTW( & llewmarB;153,1002,relliM;72,3991,reltuB;114,1002,la te aykariS )52,1991,peeksnI;54,4991,nuG;4,3991 enaL .
در این مطالعه بارومتری پایداری پیشنهاد شده توسطپرسکات آلن{o8o}مورد استفاده قرار گرفته است که در آن نتایج ارزیابی توسعه پایدارگردشگری مقصد،به طیفی از پایدار تا ناپایدار با فاصلۀ خنثی تقسیم میشود.
همچنین نتایج مدل ارزیابی پایداری کل سیستم گردشگری در دهستان تمشکل نشانمیدهد،وضعیت سیستم با در نظر گرفتن اثرگذاری سه مؤلفه کلیدی توسعه پایدارگردشگری؛یعنی جامعه میهمان،جامعه میزبان و منابع در قالب 6 رابطه دو طرفه،درشرایط بالقوه ناپایدار قرار دارد(36/83- erocS( ."