خلاصة:
این تحقیق به منظور تعیین رابطه بین داشتن معنا در زندگی و رضامندی از زندگی زناشویی در بین مراجعان به مراکز مشاوره در مقایسه با جمعیت عادی در شهر تهران انجام شده است. در این پژوهش ۹۰ زوج شامل ۴۵ زوج دارای رضامندی از زندگی زناشویی که به مراکز مشاوره مراجعه نکرده اند و ۴۵ زوج با رضامندی زناشویی پایین از میان مراجعان به مراکز مشاوره به صورت تصادفی انتخاب گردید. این تحقیق با استفاده از روش های تحقیق توصیفی و پس رویدادی اجرا گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: پرسشنامه زناشویی و پرسشنامه معناجویی. پایایی پرسشنامه های ذکر شده به ترتیب برابر با 95/0 و 91/0 محاسبه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری معناداری ضریب همبستگی، رگرسیون و t استودنت برای مقایسه میانگین دو گروه مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از وجود رابطه معناداری بین معنا در زندگی و رضامندی از زندگی زناشویی به میزان r=0/78 می باشد. همچنین میزان معنا در زندگی زوجینی که از زندگی زناشویی خود راضی بودند و به مراکز مراجعه نکرده بودند بیشتر از میزان معنا در زندگی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره که از زندگی زناشویی خود راضی نبودند می باشد. یافته های دیگر پژوهش رابطه معناداری بین معنا در زندگی و سن، مدت زمان ازدواج، -جنس ، سطح تحصیلات ، تعداد فرزند، در آمد را نشان نداد.
ملخص الجهاز:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) همانطور که مشاهده میشود میانگین معنا در میان مردان و زنان در گروه دوم (افرادی که از زندگی زناشویی خود راضی هستند)بالاتر از گروه اول میباشد،جهت مشخص کردن اینکه آیا تفاوت بین دو گروه در عامل معنا از نظر آماری معنادار است یا ناشی از شانس(تصادف)میباشد از آزمون t مستقل استفاده گردید.
همچنین نتایج بررسی یافتهها در رابطه با تک تک فرضیهها به شرح زیر میباشد: همانطور که در جدول شماره 1 مشاهده میشود نتایج بدست آمده از تحلیل نشان داد همبستگی بدست آمده t-0/57 از نظر آماری معنادار نمیباشد،در نتیجه فرضیه اول این تحقیق مورد تأیید قرار نگرفت،بدینمعنی که معنا داشتن در زندگی با اینکه چه مدت از زندگی زناشویی گذشته باشد ارتباطی ندارد در واقع دسترسی به معنی در زندگی صرف نظر از مدت زمان زندگی مشترک امکانپذیر است،این یافته را میتوان با عنایت به پیشینه تحقیق در فصل 2 با اظهار نظر فرانکل(1371)مبنی براینکه معنیجویی در نهاد بشر نهفته است،جستجوی معنا در هریک از موقعیتهای زندگی امکانپذیر است و از آنجائیکه هر یک از موقعیتهای زندگی منحصر به فرد هستند چنین القا میشود که معنای یک موقعیت نیز باید منحصر به فرد باشد.
به منظور آزمون اختلاف بین این میانگینها t استیودنت(آزمون مقایسه دو میانگین مستقل)اجرا گردید نتایج بدست آمده نشان داد که با 99 درصد اطمینان اختلاف بین میانگینهای مورد مقایسه معنادار است به همین دلیل با توجه به اطلاعات جمعآوری شده و با عنایت به معنادار شدن اختلاف بین میانگینهای مورد مقایسه با 99 درصد اطمینان نتیجه گرفته میشود میزان معنا در زندگی زوجینی که به مراکز مشاوره مراجعه کردهاند کمتر از میزان معنا در زندگی زوجینی است که به این مراکز مراجعه نکردهاند."