خلاصه ماشینی:
"(19) و تفسیری بر قرآن مجید از او در دست نیست اما از عبارت میبدی استفاده میشود که او تفسیری عرفانی داشته است و وی از این تفسیر به خصوص در نوبه سوم تفسیرش که تفسیر عرفانی است (20) بهره فراوان برده و در آغاز تفسیر گوید:اما بعد فانی طالعت کتاب شیخ الاسلام، فرید عصره و وحید دهره، ابی اسماعیل عبد الله بن محمد بن علی الانصاری قدس الله روحه، فی تفسیر القران و کشف معانیه، و رأیته قد بلغ حد الاعجاز لفظا و معنی و تحقیقا و ترصیعا، غیر انه او جز غایة الایجاز، و سلک فیه سبیل الاختصار...
و طبقات الصوفیه را نیز تقریرات خواجه انصاری به قلم یکی از شاگردان او دانستهاند و شاید شباهت عبارات آن با برخی از عبارات کشف الاسرار باعث شده که آن را به میبدی نسبت دهند، با اینکه این شباهت به خاطر آن است که در کشف الاسرار هم همانطور که قبلا یاد شد از تفسیر عرفانی خواجه انصاری مطالب فراوانی نقل شده است.
6-میبدی در فقه، شافعی مذهب بوده، اما از فقه همه ائمه اربعه در تفسیرش آورده است، پس چرا با اینکه از امام صادق علیه السلام نام برده و حدیث و مطلب نقل میکند، متعرض فقه شیعه که همان فقه امام صادق علیه السلام است نشده، و تعصب به خرج داده است؟ هشت پیشنهاد:بسیار مناسب است این تفسیر زیر نظر چند گروه: 1-گروه ادبیات فارسی 2-گروه حدیث 3-گروه عقائد 4-گروه فقه 5-گروه عرفان تجدید چاپ شود و با کمک هر گروه در محدوده خبرویت و رشته خود این کارها انجام گیرد: تصحیح متن فارسی با استفاده از نسخههای خطی فراوانی که در اختیار است(مانند تصحیح تفسیر ابو الفتوح رازی(ره)که در مشهد انجام شده است)."