چکیده:
بر طبق نظر مشهور فقهای امامیه، زوجه از تصاحب برخی ماترک همسر خویش محروم بوده و عمده دلیل ایشان در اثبات این حکم روایات وارده از معصومین (علیهم السلام) است لیکن این روایات علاوه بر ابتلای به ضعف سندی و مدلولی؛ مخالف با آیات 7 و12 سوره نساء، و معارض با روایاتی که مفید استحقاق زوجه در تمام ماترک اند، می باشند. ادعای تواتر این روایات نیز خلاف تحقیق؛ و جبران ضعف سندی آنها بواسطه عمل مشهور فقیهان هم قابل دفاع نیست. بنابراین اقتضای رعایت احتیاط در انتساب احکام به شارع، عمل بر آیات کتاب و روایات موافق آن است.
Equivalance between men and women in rights of succession is the text of qoran.But in some cases we can see difrences that exist between them. Subject of this article is one of these deprivation.As most Imamiah’s jurists state; wifes are deprived from possessing immovable properties and some other objects in the case of husband’s death.In the other hand،some jurists that are in minority mentioned that wifes are same as other and that deprivation is not acceptable.Now we are going to consider the proofs of the latter as an acceptable view.
خلاصه ماشینی:
بررسي روايات وارده در محروميت زوجه از برخي ماترک روشنعلي شکاري دانشيار گروه حقوق خصوصي ل و اسلامي ل دانشکده حقوق و علوم سياسي ل دانشگاه تهران ابراهيم فولادي سوادکوهي دانشجوي دکتري حقوق خصوصي دانشکده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران (تاريخ دريافت : ١٣٨٩/١٠/١٣- تاريخ تصويب :١٣٩١/٤/١٣) چکيده : برطبق نظرمشهورفقهاي اماميه ، زوجه ازتصاحب برخي ماترک همسر خويش محروم بوده و عمده دليل ايشان دراثبات اين حکم روايات وارده از معصومين (عليهم السلام)است ليکن اين روايات علاوه بر ابتلاي به ضعف سندي ومدلولي؛ مخالف باآيات ٧ و١٢ سوره نساء، و معارض با رواياتي که مفيد استحقاق زوجه درتمام ماترک اند، مي باشند.
س بنابراين سند اين روايت به نقل صدوق ضعيف است مگر کسي به قرينه تفکيک شيخ ٢ سند روايت را در اينجا نيز به صورت «حسن بن محبوب از علي بن رئاب از أبي جعفر» بيان دارد امّا بايد دانست که «علي بن رئاب » از اصحاب امام باقر (عليه السلام ) نيست تا بتواندس بي واسطه روايت کند (خوئي، همان (ب )، ص ٢٢).
س برخي از بزرگان تصريح نمودهاند که اين گونه روايات شخص را در معرض سوء ظن ّقرار ميدهد چرا که او در جامعه اسلامي به تمجيد از خود پرداخته (رّباني، ١٤٢٩، ص٢٥١) و از طرف ديگر مستلزم دور نيز مي باشد چرا که پذيرش روايت او موکول است به احراز وثاقت ايشان و احراز وثاقت نيز منوط است به پذيرش رواياتي که در باب او وارد شده که راوي آنها خود او ميباشد (سبحاني، ١٤٢٨، ص١٥٧و١٥٨).