چکیده:
تاثیر هزینه¬های تامین اجتماعی بر بازار¬کار از قبیل دستمزد و اشتغال در تحقیقات اقتصادی همواره مورد توجه بوده است. هدف این مقاله ارزیابی اثرات هزینه های تامین اجتماعی بر دستمزد و اشتغال با استفاده از روش خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی[1]در دوره زمانی 1386- 1358 در کوتاه¬مدت و بلندمدت می¬باشد. نتایج نشان می¬دهد کسورات تامین اجتماعی کارگران بر دستمزد حقیقی در کوتاه مدت و بلند مدت، تاثیر منفی داشته و قدرت خرید نیروی کار را کاهش می دهد. افزون بر این، هزینه های تامین اجتماعی کارفرمایان، اثر منفی بر اشتغال داشته ولی معنادار نمی باشد. همچنین یافته ها نشان می دهد بهره وری نیروی کار و رشد اقتصادی مهمترین عوامل موثر بر بازار کار(دستمزد و اشتغال) می باشند.
The impact of social security expenditure on the labor market (wages and employment) has been regarded in economic researches. This paper evaluates the short-run and long-run effects of social security expenditure on wage and employment using Autoregressive Distributed Lags (ARDL) approach during 1979-2007. Our findings indicate that the insurance contribution deductions from the employees have negative impact on the real wage in both short-run and long-run and decrease their purchasing power. Moreover، employer''s social security expenditure has a negative but insignificant effect on employment. In addition، labor productivity and economic growth are the main factors affecting the labor market.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان می دهد کسورات تأمین اجتماعی کارگران بر دستمزد حقیقی در کوتاه مدت و بلند مدت، تأثیر منفی داشته و قدرت خرید نیروی کار را کاهش می دهد.
همچنان که اثر خالص تغییر هزینه های تأمین اجتماعی بر دستمزد و اشتغال نامشخص است ، میزان اثر گذاری و کارآمدی چنین سیاست هایی بر افزایش اشتغال و کاهش بیکاری در ساختار اقتصادی - اجتماعی ایران از جمله ترکیب نیروی کار (رسمی و غیر رسمی )، نرخ رشد سرمایه گذاری و امنیت سرمایه گذاری ، قوانین اداری ، مورد تردید است .
از اهم مطالعات انجام یافته مطالعه استینر در سال (١٩٩٦ ,Steiner) است که رابطه اصلاحات تأمین اجتماعی بر اشتغال و دستمزد را بررسی نموده و نشان داده در بلند مدت، افزایش مالیات بر درآمد و نرخ کسورات تأمین اجتماعی کارگران، دستمزد واقعی را افزایش می دهد و با افزایش هزینه های واقعی نیروی کار، به میزان مشابه ، اشتغال را کاهش می دهد.
آرپایا و کارون (٢٠٠٤ ,Arpaia,and Caron)، با بررسی تأثیر مالیات بر دستمزد در کوتاهمدت و بلندمدت در اتحادیه اروپا نشان می دهند در کوتاه مدت ١ درصد افزایش مالیات بر دستمزد، هزینه های واقعی نیروی کار را ٠/٠١ درصد افزایش می دهد اما در بلند مدت بر اشتغال بی تأثیر است .
در بلندمدت، اثر هزینه های کارفرما که کسورات تأمین اجتماعی و دستمزد حقیقی را شامل می شود بر تقاضای نیروی کار تحت پوشش تأمین اجتماعی تأثیر منفی داشته اما معنادار نمی باشد.
هزینه های تأمین اجتماعی کارفرمایان بر اشتغال بخش رسمی در کوتاه مدت و بلندمدت تأثیر منفی دارد اما معنادار نمی باشد.