چکیده:
انتظارت معلم یکی از عوامل ذهنی موجود در فرآیند آموزش است که توانسته بر میزان کارآیی یا ناکارآمدی فرایند یاددهی -یادگیری اثرگذار باشد و با پژوهش و مطالعه روانشناسان زوایای موثر و کارآیی از آن روشن گشته است . شکل گیری انتظارات، انتقال و تاثیر آنها در فرآیند آموزش عاملی است که بر رشد شناختی ، خودادراکی و میزان تلاش و مشارکت معلم و فراگیر اثر می گذارد. با توجه به اهمیت انتظارات معلم که به شکلی پنهان وجود دارد و زمینه آموزشی و فرآیند یاددهی -یادگیری را متاثر می سازد، این مقاله ، نگاهی ژرف به مفهوم، کارکرد و اثرات انتظارات معلم دارد تا بتواند با بررسی وسعت پژوهشی آن و برجسته سازی نقش انتظارات، بستر نظارت و مدیریت آن را در گسترة فعالیت های آموزشی فراهم آورد.
خلاصه ماشینی:
"نگهداری و تغییر انتظارات اولیه رفتارهای قالبی انتظارات شهرت سوگیریهای تأییدی آزمونهای استاندارد شده انعطافپذیری انتظارات عملکرد اولیه قدرت شواهد عدم تأییدی فرآیندهای پیشگویی خام میانجی گرهای روانشناختی ادراک کنترل رفتارهای دانش آموزان ادراک تشابه ناهماهنگی بازخورد اسنادها حمایت هیجانی انواع گمارش انفعال توجه فرصت های یادگیری میانجی گرهای موقعیتی میزان و سختی مواد آموزش پیگیری داده شده توانایی گروهی سطح نمره میانجی گرهای تعاملات رفتاری روانشناختی تلاش پافشاری رشد مهارت توجه ادراک کنترل مشارکت ارزشها همکاری خود-طرحوارهها خودپنداره الگوی پیشگویی های خودکامبخش - مدل جوسیم انواع اثرات انتظارات معلم (Teacher Expectations Effects-TEEs) از لحاظ این که انتظارات به چه شکلی بر رفتار یا عملکرد تحصیلی دانش آموزان اثر می گذارد، پژوهش ها دو شکل را در نتایج خود نشان دادهاند؛ یکی پیشگویی خودکامبخش است که به معنای پیش بینی هایی است که بر اساس اطلاعات غلط بر نتایج اثر می گذارد (گلزنر فینس ، ٢٠٠٢).
هنگامی که معلمان انتظار دارند که بچه های معینی باید پیشرفت هوشی بیشتری نشان دهند، آن بچه ها، رشد هوشی بیشتری نشان خواهند داد و برای این که انتظارات تحقق یابند، باید معلمان انتظارات متفاوتی از دانش آموزانشان داشته باشند و این انتظارات را از طریق رفتار به آنان انتقال دهند (ترویلود و همکاران، ٢٠٠٦)، منظور این است که معلم ها بیشتر پاسخ دهی دانش آموزانی را تقویت می کنند که به آنها رفتارهای کلامی و غیرکلامی نشان می دهند، از آنها سؤالهایی می پرسند، تعداد تماسهای خود را با آنها افزایش می دهند (هانزبرگر و کاواناف (Cavanagh &Hunsberger )، ١٩٨٨) و فرصت ها و سرنخ های بیشتری برای پاسخ گویی به این دانش آموزان می دهند."