چکیده:
مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که ارتباط بین پایگاه اجتماعیـ اقتصادی و تماشای خشونت تلویزیونی را با رفتار خشونت آمیز کودکان بررسی میکند و تاثیر رفتار خشونت آمیز والدین را بر توسل کودکان به خشونت مورد مطالعه قرار میدهد. نتایج به دست آمده نشان میدهد کودکانی که برنامه های خشونت آمیز تلویزیونی را بیشتر تماشا میکنند و کودکانی که در معرض رفتار خشونت آمیز والدین قرار میگیرند، بیشتر از دیگر کودکان به خشونت متوسل میشوند و به تماشای خشونت تلویزیونی تمایل بیشتری دارند.
خلاصه ماشینی:
اما درباره اینکه چرا این پژوهش ها نتایج متفاوتی دارند، چرا تمام کودکان به یک اندازه تحت تأثیر خشونت تلویزیونی قرار نمیگیرند و چرا تماشای خشونت گذشته از آنکه تأثیری بر نگرش و رفتار برخی از کودکان بر جای نمیگذارد، باعث آرامش و تخلیه هیجانی آنان نیز میشود، تحقیقات کمی انجام شده است .
چنان که فردریش و استاین (١٩٧٣)، خاطرنشان کرده اند، در بیشتر پژوهش هایی که درباره محتوای تلویزیون و رفتار انجام گرفته ، تعریف خشونت به جراحت فیزیکی محدود شده و خشونت کلامی، تمسخر پرخاشگرانه و کنترل بر افراد دیگر از طریق تهدید یا اجبار که در برنامه های تلویزیونی بسیار متداول است ، در بسیاری از پژوهش ها مورد اشاره قرار نگرفته است .
اطلاعات جدول ٤ نیز نشان میدهد، در بررسی رابطه دو متغیری برای پیش بینی میزان تأیید خشونت کودکان از متغیر مستقل رفتار خشونت آمیز والدین ، ضریب همبستگی بین آنها برابر با ٠/١٣٨ بوده است .
ـ در بررسی سه متغیر رفتار مسالمت آمیز والدین با کودکان و تماشای خشونت تلویزیونی و تأیید خشونت از سوی کودکان ، مقدار رگرسیون ٠/٠٦٤ به دست آمده است .
همچنین بین رفتار مسالمت آمیز والدین و میزان تماشای خشونت تلویزیونی، تأیید خشونت و توسل به آن در کودکان رابطه مثبت معناداری وجود دارد.
Aggressive and prosaic television programs and natural behavior of preschool children.
Effects of Television Violence on Aggressiveness Psychological Bulletin, 96, 227-246.
A Measurement model for measuring attitudes toward violence, Personality and Social Psychology Bulletin, Vol. 15, No 3, 349 -364.