چکیده:
معاد و اعتقاد به عالم قیامت از اندیشههای اوّلیة حیات بشری بوده است و همة ادیان الهی پیروان خود را به روزی وعده میدهند که به حساب همگان رسیدگی میشود. امّا در کیّفیت و چگونگی انتقال انسانها به آن عالم اختلاف نظرهای شدیدی بین پیروان ادیان و متفّکران آنها وجود دارد. فقها، فلاسفه، متکلّمان و محدّثان شیعی با توجّه به نوع نگرش و مبانی فکری خود، معاد را پیش روی ما به تصویر میکشند. علّامة مجلسی (ره) به عنوان یک مسلمان شیعی و محدّث، معاد خود را مبتنی بر آیات قرآنی میداند و با استفاده از آیات، علاوه بر نفس معاد، به اثبات معاد جسمانی نیز میپردازد و این برخلاف نظر برخی از علماء است که معاد قرآنی را «مثالی» میدانند. در این تحقیق، برآنیم تا با بررسی معاد قرآنی در آثار و آرای علامة مجلسی، به اصل معاد جسمانی که مورد تایید اوست بپردازیم. او این معاد جسمانی قرآنی را مبتنی بر برهان عقلی میداند و منکر این معاد را کافر میشمارد. علّامه علی رغم اینکه انسان را دارای دو بعد روحانی و جسمانی میداند روح را امری غیر مجرّد به شمار میآورد. به نظر میرسد ایشان متاثّر از دیدگاههای استاد خود میرزارفیعا نائینی و نیز پدرش، محمّدباقر مجلسی (ره)، بوده است. علامة مجلسی(ره)، ایمان به معاد جسمانی و ایمان به بهشت و دوزخ را از ضروریّات دین اسلام بر میشمرد.
Belief in the Resurrection is one of the basic beliefs of religious persons in Islam and all divine religions promise to their followers the Day of Judgment. But scholars and thinkers differ as to how people are transmitted to that world. Allameh Majlesi, as a Shiite mohaddes/narrator, based his views on Quranic verses and used the narratives and Quranic verses to prove bodily resurrection. In this study, we examine the writings and opinions of him about bodily resurrection, while discussing of his specific views about non-immateriality of the soul. He believes in bodily resurrection and holds that the heaven and hell are as necessities of Islam.