خلاصه ماشینی:
"هایدگر گذار از تاریخ غرب را در گذر از موجودبینی و تقرب به وجود میداند و شاید همین بحث محوری است که او را از میان متفکرین مغرب زمین، بیشتر مورد توجه تفکر شرقی و قابل گفتوگوتر قرار میدهد.
فردید خود تصریح دارد که با هایدگر همسخن است نه یک سخن، و البته این همسخنی برای انسان معاصر دردآگاه و مای ایرانی، قابل درک است، اما این هایدگری بودن را نباید نشان از توقف در هایدگر دانست که توجه به نگرش علمالاسمایی ابن عربی در حکمت انسی و به کار گرفتن آن در حکمت تاریخ، حکایت از همین قضیه دارد.
مولف «هایدگر در ایران» عناصر اصلی قوام بخش در زندگی فردید را موارد زیر میداند: تفکر عرفانی یا حکمت انسی تفکر تاریخی بر اساس نگرش علمالاسمایی مفهوم غربزدگی اتیمولوژی ایشان در طرح پژوهشی «هایدگر در ایران» تلاشی برای پاسخگویی به 17 پرسش فلسفی دارد که از مؤسسهی پژوهشی حکمت و فلسفهی ایران پا گرفته است و در اول همین کتاب آمده است."