خلاصه ماشینی:
"در اینجا پرسشهای بیشماری قابل طرح اند که از جملهی آنها این است که چرا همواره شاهد تکرار و تداوم این تنشها و تعارضات در نظام حملونقل هستیم؟ آیا این مسافران هستند که تنش ایجاد میکنند یا اینکه وضعیت است که باعث به وجود آمدن تنش میشود؟ چگونه با تعارضات معطوف به استفاده از اتوبوس، داوری کنیم؟ و نهایتا اینکه چه راههایی برای برونرفت و یا کاهش چنین تنشهایی برایمان متصور است؟ در واقع هدف نوشتار حاضر، ترسیم وضعیت نامطلوب سامانهی اتوبوسرانی کلانشهر تهران نیست، بلکه شناخت چرایی و معنای تنش، و چگونگی مواجهه با آن است.
پرسشی که پیش میآید این است که آیا باید تنشها را موقعیتی معنا نماییم یا ناشی از انگارههای مسافران بدانیم؟ 1- عاملیت راننده تنشزاست در اتوبوس های BRT یا سامانهی تندرو، راننده کمتر دیده میشود، با چیزی یا کسی کاری ندارد و مواجههی کمتری با مسافر دارد.
در اینجا سئوال پیش میآید که کدام شیوه بهتر است؟ رفتار کدام راننده قابل پذیرش است؟ رانندهای که به عجلهی مسافر برای رسیدن به اتوبوس بیتوجه است به همان اندازه از سوی آن فرد مورد اعتراض واقع میشود که مسافران اتوبوس خصوصی نسبت به توقف خارج از ایستگاه اعتراض میکنند.
در اینجا پرسش اصلی که برای هر دو نوع سامانهی حملونقل بهطور عام و برای شخص راننده و مسافران بهطور خاص مطرح است، این است که چه کسی حق تقدم دارد؟ مسافران پیاده و یا سواره؟ برای رانندهی اتوبوس BRT در عدم توقف در خارج از ایستگاه و یا عدم درنگ در ایستگاه برای سوار شدن مسافر پیاده، کجا انسانی، کجا اخلاقی و کجا غیراخلاقی میشود؟ آیا مسافران بر افراد پیاده ارجحیت دارند؟ یا اینکه آیا برای کسی که از میدان راهآهن سوار اتوبوس شده است آیا توقف در خارج از ایستگاه و اضافه کردن تعداد ایستگاهها امر درستی است یا خیر."