خلاصه ماشینی:
"بارتن فینک داستان عجیب و غریبی است که به ما نشان میدهد چگونه قدرت -چه در شکل اجتماعیش که در اینجا تداوم نظام سرمایهداری است، چه در شکل فردی و استعلاییش که بارتن تصور میکند این خود اوست که بر تخیلش چیره است و باور دارد که او تنها کاری را انجام میدهد که از او انتظار میرود، و چه در وجهی تاریخیش که خاطرهی جمعی دیوانهای فاشیست به نام چارلی مدوز (جان گودمن) پشت درمان مشکل نویسنده (جان تورتورو) قرار میگیرد- قادر است، حتی هنر را که در ذات خود زیباست و به اعتقاد برخی رستگاریآفرین، تخریب، فاسد و خطرساز کند.
تشدید میزانسن -از حرکتهای هوشمندانهی دوربین راجر دیکنز بگیرید که اغلب میکوشد تا فاصلهی تماشاگر را با ابژهها به صورتی نامحسوس کم کند و گاهی حتی ما را به این اشتباه بیاندازد که اکنون درون کنش قرار داریم یا بیرون آن، تا صحنهای که در آن هتلی مخوف مهمانانش را زندانی کرده و یا حتی جلوههای ویژهی صوتی فیلم که گاه هشدار میدهند که از یک دنیای بیگانه به گوش میرسند- منتج به آن میشود که به تماشاگر القا شود، بارتن فینک مثل حشرهای درمانده تحت کنترل نیروی عظیمی گیر افتاده است."