چکیده:
بنابر شواهد موجود، بیشتر داراییهای شرکت های موفق را داراییهای نامشهودی چون سرمایه انسانی تشکیل می دهند. با این حال، تعداد کمی از شرکت ها، اطلاعات تفصیلی راجع به این منابع منتشر می کنند. گزارشگری سرمایه انسانی را می توان به عنوان ابزاری درنظر گرفت که بر عملکرد مالی شرکت موثر بوده و نهایتا ارزش شرکت را افزایش می دهد. در این پژوهش از مدل گامرسلگ و مولر ( 2011 ) که ارتباط علت و معلولی بین گزارشگری سرمایه انسانی و عملکرد مالی شرکت را تشریح نموده است، استفاده شده است. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش آزمون تاثیر گزارشگری سرمایه انسانی بر عملکرد مالی و ارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. داده های مورد استفاده مشتمل بر 112 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1385 تا 1389 می باشد. نتایج پژوهش نشانگر بی تاثیر بودن گزارشگری سرمایه انسانی بر عملکرد مالی شرکت و تاثیر مثبت و معنادار آن بر قیمت سهام و ارزش بازار شرکت است. همچنین نتایج پژوهش بیانگر اثر تعدیلی مثبت اندازه شرکت بر ارتباط بین گزارشگری سرمایه انسانی با قیمت سهام و ارزش بازار شرکت است. ضمنا نتیجه گیری شد که اهرم مالی و ساختار سررسید بدهی تاثیری مثبت بر گزارشگری سرمایه انسانی دارند.
Based on existing evidence, Successful companies’ most important assets are intangible –
such as their human capital. However, few companies provide detailed information about this
resource. Human capital reporting (HCR) can also be regarded as an instrument that affect
company financial performance and ultimately increase firm value. In this article,
Gamerschlag and Moeller’s model (2011) is used that describes cause-and-effect relationships
between HCR and company financial performance. So, the main purpose of this study is to
examine the impact of HCR on financial performance and value of companies listed in the
Tehran Stock Exchange. The dataset includes 112 companies listed in the Tehran Stock
Exchange during the period 1385-1389. The study finds no significant evidence of the effect
of HCR on the firm financial performance, but HCR has a positive and significant effect on
stock price and firm value. Also, findings suggest a positive moderating effect of company
size on the relationship between HCR and stock price and between HCR and firm value. It is
also found that financial leverage and debt maturity have significant and positive impact on
HCR.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش از مدل گامرسلگ و مولر (2011) که ارتباط علت و معلولی بین گزارشگری سرمایه انسانی و عملکرد مالی شرکت را تشریح نموده است، استفاده شده است.
بنابراین، هدف اصلی این پژوهش آزمون تأثیر گزارشگری سرمایه انسانی بر عملکرد مالی و ارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است.
مطالعات و اقدامات انجام شده در این زمینه، مفاهیم بسیار متفاوتی برای اندازه گیری اقلام نامشهود در کل و سرمایه انسانی در جزء، پیشنهاد نموده اند (برای نمونه، اندریسن<EndNote No="17" Text="Andriessen"/>، 2004؛ بانتیس و همکاران، 1999؛ ادوینسن و مالون<EndNote No="18" Text="Edvinsson and Malone"/>، 1997؛ فیتز-انز<EndNote No="19" Text="Fitz-enz"/>، 2000؛ لو، 2001؛ نیلی<EndNote No="20" Text="Neely"/> و همکاران، 2002؛ روس<EndNote No="21" Text="Roos"/> و همکاران، 2004؛ استوارت<EndNote No="22" Text="Stewart"/>، b1999؛ سویبی، 2007 و 1997).
با توجه به توضیحات کامل ارائه شده درباره روابط مورد بررسی، در این پژوهش تلاش می شود به این پرسش پاسخ داده شود که آیا مطابق مدل گامرسلگ و مولر (2011)، گزارشگری سرمایه انسانی بر عوامل مرتبط با نیروی کار، عوامل داخلی شرکت، عوامل خارجی شرکت و نهایتا عملکرد مالی و ارزش شرکت اثر می گذارد یا خیر؟ پژوهشهای خارجی برامت<EndNote No="56" Text="Brummet"/> (1971) در مطالعهای موردی، نتیجه گرفت که با تأکید بر روند به خدمت گماردن، آموزش و توسعهی کارکنان، شرکت قادر می شود که ارزیابی بهتری از کارمندان و مدیران خود انجام دهد.
</رجوع شود به تصویر صفحه> <رجوع شود به تصویر صفحه> نتایج نگاره شماره چهار نیز نشانگر عدم تأثیر گذاری گزارشگری سرمایه انسانی بر عملکرد سال آتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است.