چکیده:
پرداخت کمکهای نقدی به همه خانوارها اعم از فقیر و غیر فقیر نه تنها بار مالی سنگینی را بر دوش دولت تحمیل می کند، بلکه با هدف غایی برنامه هدفمندی یارانهها که اجرای صحیح آن مستلزم تعیین افراد فقیر جامعه است نیز سازگاری ندارد. در این مطالعه بمنظور تعیین خانوارهای شهری مشمول کمکهای نقدی دولت پس از حذف یارانهها، روش جایگزین (درآمد) که بصورت گستردهای در کشورهای مختلف برای تعیین گروههای هدف برنامههای مشابه بکار رفته است و یکی از دقیقترین ابزارها در این رابطه است، با بکارگیری دادههای درآمد و هزینه خانوار سال 1387 مورد آزمون قرار گرفت. بر اساس نتایج میتوان بجای تشخیص فقرا از روی میزان درآمد خانوارها، که بر حسب تجربه از دقت کافی برخوردار نیست، از طریق امتیازات هر خانوار بر اساس ویژگیهای فردی، مالکیت و کیفیت انواع داراییها و مکان زندگی میزان فقر و درنتیجه مستحق بودن آنها برای دریافت کمکهای نقدی را با دقت قابل قبولی تشخیص داد. همچنین دولت میتواند با انتخاب خط هدف 60 درصد و به عبارت دیگر با تحت پوشش قراردادن خانوارهایی که مخارج آنها از این حدکمتر است، درصد قابل قبولی از فقرا را در مناطق شهری کشور مورد حمایت قرار دهد و از پرداخت کمکهای نقدی به خانوارهای غیر فقیر جلوگیری نماید.
The current study، making use of the incoming duty of the families in the year 2008، seeks for an optimum method as an alternative for the current one to final the real urban families who deserve being paid subsidies. Based on result، against finding the poverty rate in families from their incomes which is not an accurate method، we can categorize them based on their personal characteristics، properties، and the quality of various properties of theirs، locality of their residence، and though poverty rate and finally whether they deserve being paid subsidies or not. Also، the government can make a live to understand the poor people by distinguishing those who are under the target live as whom deserving to receive subsidies.