ویژه نامه/ استاد ابوالحسن صبا: سنگ صبا - بردار من و در کنار من . از روی داربست که می افتاد خود دار میشد معرفی و نقد

خلاصه ماشینی:

"بعد از مرگ صبا،در چند شماره پیاپی‌ در مجله موسیقی(ارگان مطبوعاتی اداره‌ هنرهای زیبا)در سالهای 1336-1337،قطعات‌ حدیث صبا سه‌تار:رامین جزایری (به تصویر صفحه مراجعه شود) الف)بیات اصفهان-ماهور ب)شور-ابو عطا پراکنده‌ای از دوره چهارم ردیف استاد ابو الحسن‌ صبا،به چاپ رسید. زیباترین اجراهای ویولون و سه‌تار استاد صبا-بیشتر همراه با تنبک حسین تهرانی در همین نوارها ضبط است و صدای ساز و آواز هنرمندانی چون مرتضی محجوبی،ادیب‌ خوانساری،حسن کسایی،حسین قوامی و بنان‌ بر جلوه و درخشندگی این آثار افزوده است. رحمت الله بدیعی شاگرد برگزیدهء مکتب‌ صبا در ویولون و از تواناترین مجریان سبک و آثار استاد است و در نواختن کمانچه نیز توانایی‌ آوای حسین تهرانی‌ (شناخت ریتم) سه‌تار:ابو الحسن صبا آواز و تمبک:حسین تهرانی تار:جلیل شهناز (به تصویر صفحه مراجعه شود) روی الف 1. پس از دو سال اقامت در گیلان نیز با این مایه که در آن‌ شهرستان رواج بسیار داشت،انس بیشتری یافت و به آهنگهای محلی‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) یادگار اقامت در مدرسهخ عالی موسیقی،شعبه رشت،سال 1307 بهتر آشنا شد چنان‌که چند تکه از آنها را مانند زرد ملیجه و کوهستانی و دیلمان و طبری(که آهنگ اخیر از مازندران است)در حافظه ضبط کرد و آنها را با روش خود تطبیق داد و در مراجعت به تهران تحفه آورد. زیرا صبا از این پس اوقات خود را مصروف تعلیم شاگردان نمود و مجال بیشتری که تمرین مرتب کند نیافت و اکنون که 26 سال از آن تاریخ می‌گذرد،هنوز هیچ‌یک از تربیت‌یافتگان صبا یا نوازندگان دیگر روشی برتر از صبا پیش نگرفته‌اند بنابراین افتخار صبا در این است که تا روزی که چشم از جهان بربست، نوازندهء ممتاز و استاد یگانهء ویولون در موسیقی ایرانی بود."