ابهام برنامه ریزی در سواحل ایران؛ تحلیل موردی ساحل رامسر مقاله

در انتهای غربی استان مازندران و نزدیکی بسیار زیاد رشته کوه البرز و سواحل جنوبی دریای خزر، شهر ساحلی رامسر را با ساختاری خطی شکل داده که حد فاصل استان‌های مازندران و گیلان نیز محسوب می‌شود. آب و هوای رامسر معتدل و مرطوب بوده و پس از بندرانزلی دومین شهر پرباران کشور و خنک‌ترین شهر استان مازندران در فصول گرم به شمار می‌آید که دمای آن به طور متوسط بین 26-19 درجه سانتی‌گراد است. از لحاظ پوشش گیاهی از سه قسمت جنگل، مرتع و کشتزار تشکیل شده و چای، برنج و مرکبات از مهم‌ترین محصولات کشاورزی آن است. موقعیت طبیعی منحصر به فرد رامسر و سواحل ماسه‌ای و کوهپایه‌های جنگلی پوشیده از درختان پهن‌برگ به جا مانده از دوران سوم زمین‌شناسی که فواصل آن در بیشترین حالت حدودا به 3 کیلومتر و در کمترین حالت به 400 متر می‌رسد، امکانی را در اختیار گردشگران قرار می‌دهد که در هیچ جای کشور دیده نمی‌شود. علاوه بر جنگل و دریا جاذبه‌های طبیعی دیگری نظیر چشمه‌های آب گرم معدنی، آبشارهای زیبا در دل مناطق جنگلی، غارها و مناطق ییلاقی نیز در رامسر وجود دارد که هر ساله هزاران گردشگر را به سوی خود می‌خواند. حتی جهانگردانی مانند «فریز»، «ابت»، «مسیو بهلر»، «ملگونف»، «مکنزی» و «رابینو» در سفرنامه‌های خود شرحی بر رامسر نوشته‌اند. در سال‌های اخیر فعالیت‌هایی در جهت ارتقای وضعیت گردشگری و خدمات‌رسانی در سواحل رامسر انجام شده که این نوشتار به ارزیابی این اقدامات می‌پردازد.