چکیده:
بهطور کلی مالیات از مظاهر حاکمیت دولت بهشمار میرود و به عنوان مهمترین منبع درآمدهای عمومی نقشی برجسته در تأمین هزینههای عمومی ایفا میکند؛ بهنحویکه میتوان گفت فعالیتهای دولت و استمرار و تداوم آن به وصول مالیات بستگی دارد. به این دلیل مالیات در نزد دولتها از اهمیت و جایگاه بسزایی برخوردار است. در این راستا در حقوق مالیاتی بیشتر کشورها از جمله ایران و انگلستان برای تأمین و تضمین مالیات، اختیارات و اقتدارات گسترده و منحصربهفردی به دستگاه مالیاتی داده میشود تا با توسل به آنها بتواند مالیات را در سریعترین زمان و به مناسبترین شیوه وصول نماید. این حقوق و اختیارات دستگاه مالیاتی که از حاکمیت دولت نشئت میگیرد، در حقوق عمومی اصطلاحا «امتیازات قدرت عمومی» نامیده میشود و در حقوق مالی و مالیاتی به آن «اعمال قدرت مالیاتی» نیز میگویند. در این پژوهش اقتدارات و اختیارات دستگاه مالیاتی در دو کشور ایران و انگلستان از منظـر زمان و شیوۀ وصـول مالیات بررسی و تحلیل میشوند.
خلاصه ماشینی:
ســازماندهی پژوهش نیز از این قرار است که طی دو بخش ، اقتدار دستگاه مالیاتی ایران و انگلستان دربارة زمان وصول (شامل وصول فوری ، تقسیط مبلغ مالیات ، پرداخت علی الحساب و پیش پرداخت مالیاتی ) و شیوة وصول (شامل غیرقابل تهاتر شدن بدهی مالیاتی ، الزام به وصول نقدی مالیات و الزام مؤدی در رساندن مبلغ مالیات به حساب خزانه ) مورد توجه قرار گرفته است .
١. انگلستان در انگلستان نیز اصل فوری بودن وصول مالیات به طور جدی مطرح است و در همین راستا مؤدی می بایست به محض اینکه مالیات متعلقه تشخیص و تعیین شد، در مهلت مقرر نسبت به پرداخت آن اقدام نماید؛ چراکه دستگاه مالیاتی انگلستان مسئول است که تضمین نماید هرچه سریع تر پول پیش بینی شده وصول و صرف بخش خدمات عمومی انگلستان )UK’s Public Services( گردد.
تقسیط مبلغ مالیات هرچند در آغاز کار تقســیط مالیات به دلیل اینکه نوعی دیرپرداخت مالیات است ، به نظر نمی رسد که امتیازی برای دســتگاه مالیاتی محسوب گردد، اما از آنجا که عموما دستگاه مالیاتــی بر طبق قوانین از نوعی صلاحیت اختیاری در تقســیط مالیــات برخوردار بوده و جز در موارد محدود ملزم به تقســیط مالیات نشــده اســت ، بنابراین می توان آن را به عنوان امتیازی دوسویه دانست که دستگاه مالیاتی با اعمال این امتیاز به مؤدی نیز امتیاز دیرپرداخت مالیات را اعطا می کند (کتابی رودی ، ١٣٩١، ص ٨٩).
- قانون مالیات های مســتقیم در مادة ١٦٧ خــود نیز به طورکلی مؤدیانی را که قادر به پرداخت مالیات خود به صورت یکجا نباشند، مجاز به استفاده از این روش دانسته و به وزارت امور اقتصادی و دارایی یا ســازمان امور مالیاتی کشــور اجازه داده است نسبت به این گونه مؤدیان از تاریخ ابلاغ مالیات قطعی ، بدهی مربوط را حداکثر به مدت سه سال تقسیط نماید.