خلاصه ماشینی:
"در این فصل به منظور تمایز تفکر توحیدی از تفکر اساطیری با تمسک به آیات قرآنی اشارهای به عصر امت واحده شده،و وحدت نظر بشر در این دوره مورد تأمل قرار گرفته است.
چهرهگشایی در تمدنهای جهان باستان که جملگی مظاهری از عصر اساطیر به عنوان اولین حجب بر قصص ربانی و دوره امت واحده است بررسی و نمونههایی نیز به منظور بیان مصداق آورده شده است اقوام بدوی نیز گرچه حیاتشان تداوم یافته است،اما از آن جهت که از نظر نوع نگرش،متعلق به آن عوالم هستند در این فصل قرار داده شدهاند.
در این بخش همچنین به منظور درک هرچه بیشتر عظمت هنر چهرهگشایی نگارگران مسلمان ایرانی،ضمن ارائه چهره شخصیتها،مختصری از شخصیت علمی و اجتماعی و معنوی آنها بیان شده است.
در بخش دوم این فصل با بررسی نگارههای عصر زند و قاجار،که صرفا بیان شخصیت و حالات فردی مدل موردنظر هنرمند بوده،به طرح مسئله انقطاع فرهنگی هنری اسلامی از معانی و روح متعالی آن پرداخته شده است."