چکیده:
آیین «سن تکلیف» در همه ادیان به صورت مشترک وجود دارد، هر کدام به شیوه ای خاص این مراسم را اجرا می کنند. در این پژوهش شناسایی نمادها، آشنایی با خصوصیات سدره و کشتی و خوان سدره پوشی، چگونگی کشتی بستن و نحوه اجرای مراسم بررسی شده است. مکان پژوهش دبیرستان دخترانه مارکار شهر یزد و جامعه مورد بررسی 12 نفر از نوجوانان 15 -7 ساله است که با روش مردم شناختی ژرفانگر توام با مشاهده مشارکتی مستقیم، مصاحبه با مطلعین این دین، همراه با مطالعه اسنادی وکتابخانه ای انجام شده است. چارچوب های نظری، نمادگرایی و نظریه تفسیری کلیفورد گیرتز، کارکردگرایی مالینوفسکی است. نتایج پژوهش حاکی از آنست که آیین ها، باورها و اعتقادات دینی تاثیر شگرفی بر حالات روحی و روانی دارند وبا برگزاری آیین ها وجشن ها که از پیشینیان رسیده است، آرامش روحی ناشی ازدین پذیری و جامعه پذیری حاصل می شود. سدره پوشی در دین زرتشتی آیینی است که گذار از مرحله کودکی به نوجوانی محسوب می شود و عمل کردن به باورهای زرتشتی می آموزد و نیز نشان می دهد که نوزوت (Nozoot) در پیمودن راه راستی تنها نیست و دیگر زرتشتیان، اشوان و راستی جویان جهان نیز با او همازور و همراهند.
خلاصه ماشینی:
» (همان ٥١-٥٠) ج ) مرحله پیوستن و یا پسا گذار (مناسک الحاق ): پس از عبور از مرحله دوم ، فرد به پایگاه جدیـد اجتماعی اش پیوند می خورد، در واقـع مرحلـه پیوسـتن معـرف مرحلـه ای اسـت کـه جـوان دوره کودکی راپشت سر می گذارد و با قبول مسئولیت های ناشی از بلوغ تبدیل بـه یـک فـرد بـالغ مـی شود.
این پارچه سفید رنگ است که نماد پاکی است و دارای دو کیسه دوختـه شـده کوچـک بـر روی آن ، یکی در جلوی سینه ونزدیک قلب که گریبان (Gariban) یا کرفه (Kerfe) خوانـده مـی شـود کــه بــه عقیــده زرتشــتیان مــومن گنجینــه هومــت (Homat)، هوخــت (Hookht) و هورشــت (Havaresht) است یعنی سه اصل بزرگ آیین زرتشتی ، اندیشه نیک ، گفتار نیـک و کـردار نیـک که فرد زرتشتی باید بکوشد تا این سه صفت را در خود پرورش دهد و یادآور آن اسـت کـه همـه کردارهای نیک انسان روی هـم انباشـته شـده و او را بـه شـادی و خوشـبختی مـی رسـاند وکیسـه دیگرکه در پشت قرار دارد گرده (Gorde) خوانده می شود و نشانگر خویشکاری یک بهـدین در کار و تلاش برای نو کردن همیشگی جهان و پیشبرد نیکی در گیتی اسـت .
بنابراین از دیدگاه دورکیم فرد دیندار کسی است که از توانایی عملی و مناسکی بیشتری برخوردار است و قدرت بیشتری را برای تحمل سختی های زندگی و نیز فائق آمدن برآنهـا از طریـق کسـب تقوا و انضباط ، ابراز پیوند با دیگر پیروان (انسجام )، جامعه پذیری دینـی و ایجـاد آرامـش ، امیـد و احساس خوشبختی را تجربه می کنددر برگزاری مراسم و آیین ها اشیاء و لوازم وابزارهای مربـوط به مراسم شکل نمادین به خود می گیرند و اهمیت پیدا می کنند و حکم یادآوری و تداعی کننـده آن مراسم خاص می شوند و جنبه تعهد و احترام را بخود می گیرند.