چکیده:
بی توجهی به حفظ ارزشهای تاریخی شهرها و توجه صرف به توسعه های شهری جدید، منجر بهدگرگونی فرم و ساختار این مراکز و خالی شدن بافتهای تاریخی و باارزش شهری (که همواره باید
نمودی از هویت، تاریخ، فرهنگ و حیات شهری باشند) از سکنه و بوجود آمدن کالبد بدون روح شهری به
علت فرسودگی شدید در اثر بی توجهی به هویت محلات تاریخی شهری، جملگی تحت تاثیر عوامل
متعدد است. این مقاله ضمن بررسی ابعاد گوناگون فرسودگی، مولفه های مداخله گر، عوامل و پیامدهای
ناشی از آن در ایجاد فرسودگی و در قالب روابط بین ابعاد مختلف بافت تاریخی به آسیب شناسی این
مقوله می پردازد.
هدف از نگارش این مقاله شناخت و توجه هرچه دقیق تر به منشاء تخریب بافتهای کهن در میان انبوهی
از مسایل درهم تنیده مخرب، به منظور تحقق اهداف ساماندهی و احیاء این بافتها و ممانعت از اضمحلال
این کانونهای هویتی شهر میباشد، که تنها با استقرار نظام مدیریتی جامع قادر خواهد بود بعنوان یک عنصر
کلیدی انسجام بخش و هماهنگ کننده در حفظ و احیاء بافتهای تاریخی کوشش نماید.
خلاصه ماشینی:
ایران چکیده بی توجهی به حفظ ارزشهای تاریخی شهرها و توجه صرف به توسعههای شهری جدید، منجر به دگرگونی فرم و ساختار این مراکز و خالی شدن بافتهای تاریخی و باارزش شهری (که همواره باید نمودی از هویت، تاریخ، فرهنگ و حیات شهری باشند) از سکنه و بوجود آمدن کالبد بدون روح شهری به علت فرسودگی شدید در اثر بی توجهی به هویت محلات تاریخی شهری، جملگی تحت تأثیر عوامل متعدد است.
هسته قدیمی و مرکزی شهرهای تاریخی با تحمیل طرحهای ناقص شهری مواجه بوده و در نتیجه اجرای این طرح ها، آسیب های فراوانی در آن ها ایجاد شده است؛ بسیاری از مدیران و مسئولان اداره این شهرها، اعم از اعضای شوراهای شهر، شهرداران، برنامه ریزان شهری و مدیران میراث فرهنگی از درگیرشدن با مسائل و معضل های بافت تاریخی و سامان دادن به آن ها به شدت اکراه دارند و نمی دانند که چگونه می توان از این مناطق برای تأمین نیازهای امروزی استفاده نمود.
به عبارتی دیگر تحول و تکامل تدریجی و موزون بافتهای قدیمی به کمک برنامه بهسازی، نوسازی و مرمت صورت نگرفته و به مرور زمان مردم شرایط زندگی در بافتهای قدیمی را از دست داده اند و با جابه جایی از بافت قدیم به جدید روند فرسودگی و تخریب در قلب شهر تشدید شده است.