خلاصه ماشینی:
"در کتاب حاضر،نشانههای تصویری بهمعنای ثبت نشانههای دیداری بر ماده است و به همین دلیل از سینما،عکاسی و نقاشی چون سه هنر اصلی تصویری بحث به میان میآید،اما اگر نگاهی کلیتر داشته باشیم،بر اینکه«نشانههای تصویری جای دادن نشانههای دیداری در متن است»در نتیجه تئاتر،یا رقص یا مناسکی آیینی را نیز میتوان در این زمینه مورد بررسی قرار دارد.
این سؤال مطرح میشود که موسیقی ایرانی بهعنوان یکی از پر قدمتترین هنرهای این مرزوبوم،از عهد فتحعلی شاه و مشروطیت به بعد چه نقشی را در جامعهی ایرانی ایفا کرده است و چه تحولاتی را پشت سر گذاشته و آیا بازگشت به خود در دوران انفجار اطلاعات امکان دارد؟کتاب حاضر با بررسی موسیقی ایرانی و بحث سنت و تجدد این پرسش را مطرح میکند که برداشت ما از سنت و تجدد در موسیقی ایرانی چیست و آیا جایگاه این دو مقوله برای اصحاب موسیقی ما مشخص شده است؟ بههرحال موسیقی ایرانی نیز از تقابل سنت و مدرنیسم بهعنوان یکی از مسائل جامعهی در حال گذار ایران،به دور نبود و در واقع با هنگامهی جنبش مشروطیت نخستین آواها و آهنگهای تغییر و تحول در این عنصر هنری شنیده شد.
/دایرة المعارف سازهای ایران(جلد اول) /محمد رضا درویشی /مؤسسه فرهنگی-هنری ماهور،1380 (به تصویر صفحه مراجعه شود) امروزه سازشناسی بهعنوان یکی از مهمترین رشتههای موسیقی اقوام(اتنوموزیکولوژی)در کنار شناسایی موسیقی آوازی از عوامل شناخت و درک ارزشهای فرهنگی و ویژگیها و معیارهای زیبایی شناختی یک جامعه به شمار میرود و از جایگاه خاصی برخوردار است به دیگر سخن سازشناسی را میتوان از مهمترین کلیدهای درک تاریخ موسیقی فرهنگهای مختلف دانست."