چکیده:
بدون شک امروزه فناوری به عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه اقتصادی و صنعتی
کشورها مطرح میباشد. به خصوص فناوری پیشرفته که در رشد و ترقی صنعت آنها بسیار
مؤثر است و در سبقت گرفتن از دیگر رقبا در عرصة تجارت جهانی نقش بهسزایی ایفا
میکند. بنابراین جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و جهت کسب
فناوریهای پیشرفته فعالیتها و اقدامهای چشمگیری در سالهای اخیر انجام داده است
و از مفاد چشمانداز بیستساله است که ایران اسلامی بایستی در سال 1404 به جایگاه
اول فناوری در آسیای جنوبغربی دست یابد. تحقیق حاضر پس از ارائه مطالبی راجع به
تعریف و طبقهبندی فناوری و انتقال فناوری و بررسی روشهای آن از جمله سرمایهگذاری
خارجی و فنبازار، به توضیح طرح استراتژی توسعه صنعتی و به خصوص بحث فناوری آن
پرداخته است.
سپس با استفاده از مطالعة میدانی از بین اساتید دانشگاه و کارشناسان مدیریت و
اقتصاد آشنا و مرتبط با استراتژی توسعه صنعتی و چشمانداز بیست ساله، استراتژی
توسعه صنعتی را در قالب سند چشمانداز بیست ساله جهت دستیابی به فناوری پیشرفته
مورد تحلیل قرار داده است. در نتیجه معلوم گردید طرح استراتژی توسعه صنعتی به دلیل
اینکه با یک دید صرفا اقتصادی تدوین شده است و ابعاد مدیریت فناوری و سیاستگذاری و
آیندهنگاری فناوری در آن به صورت صحیح و کارآمد لحاظ نشده است در دستیابی به
فناوریهای پیشرفتة مطرح در آسیای جنوب غربی در 20 سال آینده (شامل فناوری
اطلاعات، نانوفناوری و الکترونیک) آن گونه که انتظار میرود اثربخشی ندارد. و این
در حالیست که این طرح از نقاط قوت خوبی برخوردار بوده و به عنوان یک کار مبنایی
میتواند با کمک گرفتن از کارشناسان مدیریت فناوری، استراتژیک و آیندهنگاری
فناوری، تکمیل و اصلاح قابل اجرا و عملیاتی شود.
Technology nowadays is doubtless one of the basic causes of economic and industrial development. This is especially true of Hi-tech which enables countries to outpace others in world trade. The Islamic Republic of Iran is no exception in this regard and has taken remarkable steps following the exigencies of its Twenty-Year Prospect Plan which urges reaching the first ranking in south-western Asia.
This research offers a description and classification of technologies and their transference through marketing and foreign investments as well as an explanation of the plan for strategic industrial development. It then adopts a field study by examining the ideas of university professors and managerial and economic specialists who are acquainted with industrial development strategy. The results show that the industrial development strategy، being worked out with a mere economic outlook and failing to integrate an efficient technological management or policy making، will not meet the required Hi-Tech (including IT، nanotechnology and electronics) envisioned in the next twenty years in south western Asia. The overall plan، however، involves some remarkable points that could become better and operational with the assistance of related experts.
خلاصه ماشینی:
"در نتیجه معلوم گردید طرح استراتژی توسعه صنعتی به دلیل اینکه با یک دید صرفا اقتصادی تدوین شده است و ابعاد مدیریت فناوری و سیاستگذاری و آیندهنگاری فناوری در آن به صورت صحیح و کارآمد لحاظ نشده است در دستیابی به فناوریهای پیشرفتة مطرح در آسیای جنوب غربی در 20 سال آینده (شامل فناوری اطلاعات، نانوفناوری و الکترونیک) آن گونه که انتظار میرود اثربخشی ندارد.
از آنجایی که طرحها و برنامههای کلان کشور بایستی همراستا با چشمانداز 20 ساله و در جهت نیل به اهداف آن باشد و طرح استراتژی توسعه صنعتی هم یکی از طرحهای مطالعاتی گستردهای است که اخیرا توسط گروهی از اساتید دانشگاه انجام شده، فلذا در این تحقیق سعی شده است که قابلیتهای طرح استراتژی توسعه صنعتی در خصوص دستیابی به فناوری پیشرفته در جهت نیل به اهداف چشمانداز 20 ساله مورد بررسی قرار گیرد.
سئوال هفتم که در بردارندة هفت سئوال فرعی است به ترتیب به دنبال گرفتن نظر کارشناسی پاسخگو راجع به روششناسی علمی تدوین استراتژی توسعه صنعتی، منسجم بودن راهکارها و پیشنهادهای استراتژی توسعه صنعتی، توانا بودن استراتژی توسعه صنعتی جهت دستیابی به فناوریهای برتر منطقه آسیای جنوب غربی در بیست سال آینده، لحاظشدن آیندهنگاری در این طرح، مد نظر قرار گرفتن جذب سرمایه و تأمین مالی برای انتقال فناوری در استراتژی توسعه صنعتی و عملیاتی و قابل اجرا بودن استراتژی توسعه صنعتی میباشد."