چکیده:
همکاری میان سازمانی، به عنوان یکی از مفاهیم نوین در مدیریت زنجیره تامین، مورد توجه بسیاری از محققین و پژوهشگران واقع شده است؛ ازاین رو در پژوهش حاضر، ارتباط دو دسته عوامل درون سازمانی که دربرگیرنده متغیرهایی همچون استراتژی و فناوری سازمان هستند و عوامل میان سازمانی که اعتماد میان طرفین و منابع ورودی مشترک را شامل می شوند با سطح همکاری میان سازمانی در زنجیره تامین ایران خودرو مورد آزمون قرار گرفته است. در این تحقیق از دو نرم افزارspss و لیزرل برای تحلیل داده ها و آزمون متغیرهای تحقیق استفاده شده و در نهایت مدل معادلات ساختاری از متغیرهای تحقیق طراحی گردیده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد به استثنای فناوری، میان سایر عوامل با همکاری میان سازمانی، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد.
Inter organizational collaboration has been considered as a novel concepts in supply
chain management by many researchers. In this paper two groups of internal and external
factors were examined in relationship with inter-organizational collaboration in Iran
Khodro supply chain. Internal factors consist of organizational strategy and technology and
inter-organizational factors refers to trust and shared input resources. SPSS and lisrel soft
wares were used to analyze and examine research data. Finally structural equation model
was designed for research variable. Results showed that except technology all other factors
have positive relationship with inter- Organizational collaboration.
خلاصه ماشینی:
Keywords: Supply chain management, Inter-organizational collaboration, Structural Equation Modeling مقدمه با افزایش رقابت و پیش رفتن به سوی جهانی شدن ، اکثر سازمان ها با تغییرات قابل توجهی روبه رو گردیده اند که آنها را ناگزیر از به کارگیری استراتژی های جدیدی نموده که تطابق بیشتری با محیطشان دارند؛ شرکت هایی که در زنجیره تامین فعالیت می نمایند نیز با این تغییرات مواجه اند؛ از این رو در پی به کار گیری روش های جدیدی برای راه اندازی تجارت و مدیریت اثربخش زنجیره تامین هستند.
"همکاری روش مناسب برای زمانی است که شرکاء زنجیره تامین با فرصت ها یا مسائلی روبه رو می شوند که حل آنها به صورت انفرادی مشکل یا پیچیده بوده و زمانی است که نیاز به تصمیم گیری و برنامه ریزی مشترک ،اشتراک باز اطلاعات ،جریان آزاد ایده های خلاقانه و ارتباطات غنی از طریق ملاقات های رودر رو وجود داشته باشند" (٢٠٠٤ ,Nix; Zachari& Lusch) براین اساس می توان همکاری میان سازمانی را به صورت مجموعه اقداماتی دانست که طی آن سازمان ها به صورت اشتراکی در جهت حل مسائلی که در حوزه میان سازمانی قرار می گیرند و امکان حل و بهره برداری از آنها به طور انفرادی وجود ندارد ،با هم همکاری می نمایند.