خلاصه ماشینی:
"بوعلی در مورد مزاج1که بیشتر نیز از آثار طبی یونانیان که به عربی ترجمه شده بود،استفاده کرده است میگوید: «هر ماده و جسم صاحب کیفیت و حالتی مخصوص به خود است،که این حالت یا کیفیت معلول کمی و زیادی میزان و مقدار عناصر سازنده آن میباشد.
در بخش دوم که خود در دو قسمت ارائه شده است،ابن سینا ابتدا در مورد روش تعیین و چگونگی طبیعت درمانها و اثرات آن سخن به میان میآورد و سپس مسائلی چون شرایط بررسی در مورد داروها(مانند نبود ضایعات داخلی وخارجی داروها)،درمان بیماری با استفاده از ضد آن در امراض معمولی،یافتن داروی مناسب به لحاظ خاصیت و مقدار،شدت یا ضعف بیماری را مورد توجه قرار داده است.
همچنین ابن سینا روشهای تشخیص متعددی ابداع کرد که امروزه به روش دق معروف است و بر مبنای آن بیماریهای داخلی با ضربه زدن انگشتان بر بدن بیمار مشخص میشود،هر چند در قرون بعد این روش را پزشکی وینی به نام لئوپولد آونبراگر(1809-1722)مجددا معرفی کرد.
او در طب بهداشتی و دارویی نزد اروپاییان چنان شهره بود که به طور مثال کاردون دو میلان طبیب معروف نیمه دوم قرن 14،در اثر خود با نام«روش پیشگیری از طاعون»که خلاصهای از اقدامات بهداشتی معمول در آن زمان است از آثار بوعلی به عنوان منبع یاد میکند.
پاراسلسوس حتی کتاب قانون را در سال 1628،با انتشار مکانیسم جریان بزرگ خون که برای ابن سینا مجهول بود،ضربه بزرگی به او زد،در حالی که همین کشف چهار قرن قبل از او و حتی پیش از میشل سروه در سال(1288-1210)انجام شده بود."