چکیده:
اندیشه معاد در آیین یهود دارای تعابیر متعددی است. برخی از این تعابیر، برخاسته از اندیشه حلولگرایی و برتری قوم یهود است که ثواب به قوم برتر و عقاب به اقوام ستمگر مربوط است. دسته دیگری، بدون در نظر گرفتن مسئله قومیت، پاداش و عقاب را فردی میدانند. آنچه مسلم است، عقاید مختلف پیرامون معاد، دین یهود را با سؤالاتی مواجه کرده است؛ اینکه چگونه فرد یهودی با وجود مسئله برگزیدگی و قومیت برتر، بهدلیل ظلمها و خطاهایش عذاب میشود؟ اگر عذاب مربوط به اقوام ستمگر نسبت به یهود باشد، ضمانت اجرایی شریعت و احکام الهی که در عهد قدیم مطرح شده، مورد سؤال قرار میگیرد. این پژوهش به طرح دیدگاههای متفاوت یهود، پیرامون معاد و بررسی آن در آموزههای قرآن میپردازد. حاصل آنکه، اندیشه قومگرایی یهود در مسئله معاد و سردرگمی در عمل به آموزههای دینی، ازجمله زهد و تقوا، ساختار بنیادی احکام اجتماعی، نظیر قصاص را در این دین دچار ابهام میکند؛ زیرا از نظر یهودیان، تنها قوم یهود، رستگاری را برای افراد رقم میزنند. درحالیکه بر اساس تعالیم قرآن، «هر کس در گرو اعمال و دستاوردهای خویش است» (مدثر: 38).
Different interpretations are given by Judaism about the Resurrection. Some of these interpretations originate from the idea of incarnationism and superiority of the Jewish، which is based on the notion that reward is given to the superior people، and punishment to the oppressive. Some other consider reward and punishment، to be related to the individual and ignore the national aspect. It is certain that the different beliefs about the Resurrection have made Judaism face some questions like: how can a Jewish person، along with the proposition of being chosen and superior nationality، be punished for his/her offences and wrong doings? If the nations that do injustice to the Jewish to be punished، then the executive sanction of divine law and religious injunctions which the Old Testament uphold will be questioned.
This research sheds light on the different Jewish viewpoints about the Resurrection and expounds this point in the light of Qur’anic doctrines. The conclusion is that the Jews، nationalistic attitude towards the resurrection and their uncertainty in acting according to religious teachings، including continence and piety، leads to the ambiguity of the idea of the fundamental structure of social rules in this religion including the law of retaliation; for، as according to the Jews، only Judaism is capable of achieving salvation for people; but according to Qur’anic teachings: »Every soul is a pledge for its own deeds .«
خلاصه ماشینی:
"درحالیکه شوق آگاهی از سرنوشت در سرشت آدمی نهاده شده و از دغدغههای همیشگی انسان، حیات پس از مرگ بوده است و یکی از تعالیم مهم انبیا، مسئله معاد بوده و قرآن مجید بهروشنی بیان میکند که مسئله قیامت و پاداش و کیفر در نخستین پیام حضرت موسی( وجود داشته است (طه: 11ـ16).
این اصطلاح، به آموزههای مربوط به حوادث آخرالزمان، بازگشت ماشیح، مشکلات فراروی انسانها به دلیل بدیهایشان، مبارزه نهایی میان نیروهای خیر و شر (نبرد یاجوج و ماجوج، بابهای 38و39 کتاب حزقیال)، رهایی نهایی، بازگشت یهودیان تبعیدی به سرزمین موعود، روز رستاخیز، جاودانگی روح و برانگیخته شدن اشاره دارد.
در دوران تبعید یهود به بابل، در مورد معاد عدهای اعتقاد به جاودانگی روح نداشته و گروهی اعتقاد به حلولگرایی بهمعنای از میان رفتن همه دوگانگیها داشته، و معتقد بودند که مرگ از دست دادن ماده زندگی است و روح پس از مرگ بدون ثواب و عقاب به محل تاریکی به نام شئول میرود.
آنچه در منابع اصلی این دین، در کتب عهد عتیق و تلمود آمده است، مفاهیم مربوط به قیامت، ثواب و عقاب، نحوه وقوع آن، بهشت و جهنم، دوران پس از مرگ، دچار اختلاف مبانی است.
علاوه بر اینکه، از آموزههای مهم این دین، برتری قوم یهود است که مسئله جزا و کیفر تکتک افراد این قوم را دچار مشکل و تناقض میکند؛ زیرا یهودیان همانطورکه در تاریخشان آمده است: پس از تبعید به بابل، پنجاه سال از تورات محروم بوده و بحثی از شریعت، ازجمله معاد و اعتقاد به رستاخیز در آن وجود نداشته است."