چکیده:
مقدمه: مسمومیت یکی از شایعترین اورژانس های پزشکی است. در مراکز درمانی، اقدامات درمانی لازم جهت این بیماران به فراخور امکانات و سطح آگاهی پزشکان انجام میشود. اینجاست که موضوع اعزام بیماران مسموم به مرکزی که دارای پزشکان متخصص و با تجربه در زمینه مسمومیتها و همچنین امکانات کافی باشد پیش میآید. مطالعه حاضر برآن است تا وضعیت اعزام این بیماران را ارزیابی نماید. روش اجرا: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی گذشتهنگر و جامعه مورد مطالعه آن بیماران مسموم اعزام شده در طی سال از مراکز درمانی سطح استان اصفهان به اورژانس مسمومین بوده است. روش نمونه گیری بصورت سرشماری بوده و محقق پرسشنامه را براساس پرونده بیمار ارجاعی تکمیل نموده است. نتایج: حجم نمونه ۳۶۳ مورد در طی یک سال بود. ۵۳% (۱۵ نفر از۳۲ نفر) بیماران نیازمند به انتوباسیون انتوبه نشده بودند. ۲۷% (۹۸نفر) بیماران اعزامی همودینامیک ناپایدار داشتهاند که جهت پایدار کردن 68% (۲۵ نفر) آنها اقدام انجام شده و این اقدام تنها برای ۵۹% (۱۴ نفر) آنها موثر بوده است. ۱۳% (۴۷ نفر) کل بیماران اعزامی در مرکز اعزام کننده در کما بودهاند و در ۲۴% (۱۱ نفر) بیماران کوکتل درست تجویز شده بود. سمزدایی با شستشوی معده در ۸۷% بیماران نیازمند (۲۶۷ نفر از ۳۰۶ نفر) به آن انجام شده که در ۶۲% (۱۶۵ نفر) موثر بوده است. تنها برای ۸% بیماران نیازمند به شارکول ( ۱۵نفر از ۱۹۶ نفر) این ماده تجویز شده است. در بخش مسمومین برای 63% (۲۲۹ نفر) بیماران اعزامی اقدام تخصصی درمان مسمومیتها انجام شده است. 95% پزشکان اعزام کننده پزشک عمومی بودهاند که آموزش دوره مسمومیتها را ندیده بودند. شایعترین علت اعزام (36% موارد) نبودن تجهیزات درمانی بود. نتیجهگیری: به منظور کاهش مشکلات اعزام بیماران مسموم باید بیشترین توجه بر افزایش آگاهی پزشکان در دوره طب عمومی با گذراندن بخش مسمومیتها و تاکید بر حضور فارغ التحصیلان در برنامه های آموزشی مسمومیتها انجام شود. لازم است بر مجهز بودن مراکز درمانی به وسایل و داروهای لازم مانند کوکتل کوما و شارکول نظارت کافی شود.