چکیده:
سیمین دانشور و احمد محمود دو تن از نویسندگان نامی معاصرند که در آثارشان به عناصر فرهنگ مردم ایران و ادبیات شفاهی بسیار توجه کرده اند؛ به گونه ای که حتی نام برخی از آثار دانشور مثل سووشون و بخت گشایی برگرفته از مضامین فرهنگ مردم است . البته در آثار هر دو نویسنده مضامین مشترک فرهنگی فراوانی وجود دارد که با روشی متفاوت بیان شده اند. دقت در شیوة زندگی ، جنسیت ، تحصیلات و آگاهی و به طورکلی ، شخصیت های متفاوت این دو نویسنده ، تاحدودی تفاوت شیوة بیان آن ها را آشکار می کند. با درنظر گرفتن تفاوت بیان ، حتی در دو فضای داستانی متفاوت ، میزان دقت و ظرافت هر نویسنده و غیرت ملی یا دغدغه های شخصی هرکدام درنوع خود قابل تحلیل و بررسی است .
Simin Daneshvar and Ahmed Mahmoud are two contemporary and famous writers who had paid great attention to the culture of the people. Their works are full of various elements of public culture and oral literature، in a way that the names of some of Daneshvar’s works like «Suvashun» and «Bakht Goshaie» are originated from the themes of public culture. Of course، in the works of both of them، there are common cultural themes that are expressed in different ways، and this difference whether expressed in terms of quantity or quality، is evident in the works of both writers. Precision in the way of life، gender، education and awareness and different characters of the two authors can reveal their different manners of expressions، and with these different exceptions، level of precision and national honor، as well as the love and hatred of each one can be diagnosed even at the different fictional space.
خلاصه ماشینی:
"دامنه فرهنگ مردم بسیار گسترده است و تمام حوزه های مختلف زندگی ازجمله زندگی مادی ، مذهبی ، هنری و اجتماعی را دربرمی گیرد و شامل ادبیات عامه (مثل ها، متل ها، باورها، ترانه ها، قصه ها و افسانه ها)، انواع صنایع دستی و هنرهای نمایشی مانند نقالی ، پرده خوانی ، رقص ، تعزیه و دیگر آداب و رسوم و آیین هایی است که واضعان و پدیدآورندگان مشخصی ندارند.
لذا در این مقاله شماری از آثار مطرح هر دو نویسنده انتخاب شده است ، سپس آیین ها، مراسم ، آداب و رسوم و برخی هنرهای نمایشی به کار رفته - به عنوان شاخص های فرهنگ عامه - در آثار مورد مطالعه استخراج ، بررسی و تحلیل شده اند.
از سویی دیگر، توصیف مراسم مرگ و آیین سوگواری برای شخصیت های داستان به ویژه جوانان در آثار هردو نویسنده بسیار پرکاربرد است و مثل سایر موارد مطرح شده درخصوص نوروز یا ازدواج ، مراسم مرگ نیز در آثار دانشور همراه با توصیف جزئیات است ؛ ولی درعوض در آثار محمود نوع بیان ، بیانگر تأثر بیشتر نویسنده است و بازتاب دردمندی وی در خلال داستان ها همراه با نگاهی مأیوسانه ومنفی نگر به اوضاع جامعه - ای که امید بهبود آن نیست ، از قول شخصیت هایش مشاهده می شود.
وی نسبت به دانشور کمتر از مؤلفه های فرهنگ مردم برای بیان اندیشه های اجتماعی و سیاسی خود بهره برده و اشارات گذرایی که به برخی آداب و رسوم مربوط به نوروز و ازدواج و مانند آن در آثارش آمده ، کاملا در حاشیه بوده است و دغدغه اصلی و مورد توجه وی برای انتقال به مخاطب یا حتی فضاسازی مؤثر محسوب نمی شود."