چکیده:
این مقاله، بررسی 31 آیه از مستندات قرآنی خطبه جامع امام رضا(ع) در باب امامت را در بر دارد. این آیات، در موضوعهایی همچون: شرایط امامت، علل انحراف معاندان از خط ولایت و سرزنش آنان می باشد. نگارندگان درباره این آیات، توضیحاتی آورده اند.
خلاصه ماشینی:
"سوره محمد(6) 47/ آیه 24: أفلا یتدبرون القرآن أم علی قلوب أقفالها آیا در قرآن تدبر نمیکنند یا این که بر قلب آنها قفل است که حقایق را درک نمیکنند؟ امام رضا7 با استناد به این آیه بیان میدارد که مسالة امامت و رهبری امت بعد از پیامبر6، در قرآن کریم گسترده و روشن است و آیات بسیاری در این باره وجود دارد، اما آنان به واسطة عنادشان با حق به جایی رسیدهاند که بر قلبهای خود قفل زدهاند، لذا نمیتوانند حق را درک کنند.
امام رضا7 با استناد به این آیه، مخاطب را به مقایسة علی7 و آل ایشان با مدعیان منصب خلافت فرا میخواند تا با وجدان خود قضاوت کند که کدام دسته برای امامت و رهبری سزاوارترند؟ کسی که هدایت شده و میتواند مردم را نیز هدایت کند و علم و توانایی او به اندازهای است که میفرماید: "سلونی قبل ان تفقدونی".
ایشان خود نقل میکنند "ما نزلت علیه آیة من القرآن إلا أقرأنیها و أملاها علی فکتبتها بخطی و دعا الله أن یفهمنی [إیاها] (الهلالی، کتاب سلیم بن قیس الهلالی1405ق، ص625) پیامبر6 در احادیث بی شماری بر فضیلت او اذعان نمود؛ از آن جمله در حدیث متواتر فرمود: "انا مدینة العلم و علی بابها" و این گونه حضرتش را برای امامت و تبیین کتاب الله شناساند و مردم را به پذیرفتن ایشان به عنوان امام امر فرمود.
(طیب، أطیب البیان، ج2، ص: 503-506) برخی از مفسران اهل سنت در تفسیر این آیه، بنیاسراییل را به خاطر نپذیرفتن رهبری که خداوند برایشان برگزیده بود سرزنش میکنند، در حالی که خود آیات بسیاری را که در معرفی امام بعد از پیامبر6 در قرآن آمده است و واقعة غدیر را فراموش کردهاند."