چکیده:
بیمه عمر از نهادهای مهم مالی است که در کنار دیگر نهادها به عنوان کانال هدایتی پس انداز خانوارهـا، نقـش موثری در تامین و تجهیز منابع مالی برای سرمایه گذاری در بازار پول و سرمایه دارد. با وجود اهمیت ایـن نهـاد در رشد و توسعه اقتصادی، در کشورهای اسلامی به حد کفایت توسعه پیدا نکـرده اسـت . یکـی از مهـم تـرین علل توسعه نیافتگی صنعت بیمه عمر در کشورهای اسلامی ، وجود باورهای خـاص در ایـن کشـورها و ادعـای وجود عناصر بهره، ربا و قمار در این نوع بیمه هاست . در مقاله پیش رو، تفاوت بیمه بـا ایـن عناصـر بیـانشـده و جهت توسعه بیمه عمر در کشورهای اسلامی از راه چگونگی اثربخشـی نهادهـای نظـارتی قـانونی و سیاسـی و برقراری شفافیت در فعالیت های بیمه گری جهت اطمینان از سرمایه گذاری منابع مالی بیمه عمر در فعالیت هـای مولد، اشتغالزا و مطابق با موازین شریعت اسلام، راهکارهایی ارائه شده است . هدف اصلی مطالعه ، بررسی اثـر متغیرهای قانونی و سیاسی بر تقاضای بیمه عمر در کشورهای اسلامی (OIC) طی دوره زمانی (١٩٩٩ـ٢٠١١) با استفاده از رهیافت پانل دیتا متوازن است . نتیجه های پژوهش بیان می کند که عملکرد مناسب نهادهـای نظـارتی قانونی و سیاسی و متغیرهای اقتصادی شامل توسعه مالی و درآمد سرانه و متغیر سرمایه انسـانی بـه عنـوان معیـار ریسکگریزی اثر مثبت و معنادار بر توسعه بیمه عمر در کشورهای اسلامی منتخب دارند؛ در حـالی کـه متغیـر نرخ تورم انتظاری اثر منفی و معنادار بر توسعه بیمه عمر کشورهای اسلامی دارد.
Life insurance is an important financial institution that، besides other institutions as the channel directing the households' savings، plays a key role in providing and mobilizing the financial resources in order to be invested in money and capital markets. Despite its importance in economic development and growth، it has not been sufficiently developed in Islamic countries. One of its most important causes is the prevalence of some special beliefs in these countries in this regard and the alleged existence of interest، usury and gambling in this kind of insurance. In the present article، the difference between insurance and these concepts has been explained، and some solutions have been proposed for life insurance's being developed in Islamic countries via the legal and political institutions' becoming effective and insurance activities' getting clear in order for the financial resources of life insurance to be invested in productive، employment-creating and Islam-congruent activities. Our main goal، here، is to investigate the effect of legal and political variables on the demand for life insurance in OIC members during the period 1999-2011 using a balanced panel data approach. The results indicate that the proper function of legal and political supervisory institutions and the proper situation of such economic variables as financial development، per capita income and human capital as a measure of risk aversion have a significant positive effect on the development of life insurance in the selected Islamic countries، while the expected inflation rate has a significant negative effect in this regard.
خلاصه ماشینی:
اطلاعات مربوط به شاخص های بیمه عمر کشورهای اسلامی منتخب و مقایسه آنها با کشورهای پیشرفته و مقدار متوسط جهانی ، گویای این مطلب است که بخش بیمه عمر یکی از مهم ترین زمینه های فعالیتی در بازارهای مالی کشورهای توسعه یافته شمرده می شود و این امر به علت سهم مستقیم آن در تولید ناخالص داخلی و انتقال ریسک و نیز نقش غیر مستقیم آن در امور واسطه گری مالی است ؛ در حالی که در کشورهای اسلامی مطالعه پیش رو، بیمه عمر به عنوان یکی از ابزارهای تأمین مالی ، ناشناخته مانده و رشد چندانی نداشته است ؛ بنابراین مطالعه درباره عوامل مؤثر بر توسعه بیمه عمر در این گونه کشورها ضروری است .
وارد و زربرواگ (٢٠٠٢ ,Zurbrueg &Ward ) به بررسی اثر متغیرهای اقتصادی ، سیاسی و قانونی بر تقاضای بیمه عمر در ٢٥ کشور OECD و ٢٢ کشور آسیایی برای دوره ١٩٨٧ـ١٩٩٨ پرداختند و نتیجه ها بیان کننده اثر مثبت و معنادار درآمد سرانه ، توسعه مالی ، حاکمیت قانون و ثبات سیاسی و اثر منفی و معنادار تورم بر توسعه بیمه عمر در کشورهای منتخب توسعه یافته و در حال توسعه است .
600-608) در این مطالعه جهت بررسی اثر متغیرهای قانونی و سیاسی بر تقاضای بیمه عمر در کشورهای اسلامی از اطلاعات مربوط به یازده کشور منتخب از بین کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی که کمترین ضریب نفوذ بیمه عمر در سطح جهانی را دارند شامل ایران ، پاکستان ، اندونزی ، مالزی ، کویت ، بنگلادش ، الجزایر، تونس ، مراکش ، اردن و مصر طی سال های ١٩٩٩ـ٢٠١١ استفاده شد.